Gavelas de Toxos
Xusto cando acabei de xantar petaron na porta da miña casa. Era a parella da garda civil. Levei un susto do demo. Case se me soben arriba todos os garavanzos que acababa de comer. Non obstante, presentáronse de boa maneira e dixéronme ó instante a que viñan. Que a ver se me comportaba ben. Que os veciños estaban a queixarse de que todas as mañás, ó pé das portas das súas casas, aparecían gavelas de toxos que dificultaban as súas saídas.
Eu, claro está, intentei negar os feitos. Asegurando que todos os toxos que collía eran para a corte e máis o cortello. Os gardas sorriron e amosáronme un vídeo por un móbil no que se me vía como deixaba gavelas nas portas do Efrén, O Arrepentido, e de Eustaquio, O Neboeiro. Como se adoita dicir, pilláronme coas mans na masa. Aínda que eu seguín intentando disimular o asunto: que o vídeo non se vía ben, que ó ser de noite podía ser calquera, que os veciños sempre me miraban mal, etc.
A garda civil armouse de paciencia e aconselloume que non o fixera máis. Ó final acabei confesando que me gustaban os toxos e que amaba a flor do toxo porque era bonita de carallo. E como me gustaba a min tamén quería que lle gustara a todo o mundo. Con outros cantos consellos máis, a garda civil marchou e eu fun para a cama botar unha sesta e soñar coa flor do toxo.
Por certo, son Olegario, O Sabugueiro, fillo do Evencio, O Aguilladas, e da Filomena, A Carracha. Son bo home pero gústanme os toxos. Mais, non pico. Iso si, pola noite, deixei gavelas en catro portas máis.
