Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

Correspondencia de Eugenio Montes con Luis Rosales

lunes, 05 de diciembre de 2022
A correspondencia entre Eugenio Montes e Luís Rosales, que se conserva no Archivo Histórico Nacional, Portal de Archivos Españoles (PARES) (1), son tres documentos: telegrama e nota manuscrita, de carácter alegre, ambos son para felicitar a Rosales, e unha carta triste que é a contestación ao pésame que Rosales lle enviou a Montes por o falecemento de Natividad Zaro.

O telegrama sen data, contén unha breve mensaxe de felicitación: "cordialísima enhorabuena querido Luís. Grandes abrazos Eugenio Montes", por o cuño de telégrafos, intuímos que pode ser de outubro dos anos 1980-1981 (anexo 1).

A nota manuscrita, en papel timbrado co nome de: "Eugenio Montes de la Real Academia Española y electo Académico de la Real Academia de Bellas Artes de San Fernando", é de novo unha felicitación. A grafía do breve texto "cordial enhorabuena", non é a de Montes, en cambio si é a sinatura só co nome "Eugenio", que nos mostra uns trazos que denotan o paso do tempo, tanto no deseño das letras, como na liña horizontal paralela que a protexe por a parte inferior, o ictus que sufriu o 13 de xaneiro de 1979, afectou ao seu estado de saúde (anexo 2).

Esta felicitación podemos acoutala no tempo, que vai do nomeamento de Académico de Bellas Artes de San Fernando (29/06/1980), ao seu falecemento (28/10/1982).
As dúas felicitacións, ao ir sen data e ao non identificar a súa misión, podemos supor que serían para felicitar por algún destes tres premios:
1982. Premio Cátedra de Poética Fray Luis de León (Ciudad de Salamanca)
1982. Premio de Literatura en Lengua Castellana "Miguel de Cervantes" (España)
1981. Premio Internacional de Poesía Ciudad de Melilla (Ayuntamiento de Melilla)

A amizade de Eugenio Montes con Luís Rosales víñalle de antigo, compartían os mesmos ideais políticos, loitaron no mesmo bando e tiñan numerosos amigos en común, entre eles, Federico García Lorca, ao que Luís, escondeu na súa casa, protexeu e defendeu, tanto el como os seus irmáns, que a pesar de ser falanxistas recoñecidos e con mando en Granada, nada puideron facer para salvarlle a vida. Luís salvouse de milagre, a punto estivo tamén de ser fusilado, este triste e incomprendido asasinato, do seu íntimo amigo, marcouno para toda a súa vida.
A carta manuscrita, sen data, que debe de ser próxima ao falecemento de Natividad Zaro (Madrid 29-08-1978) (2), en breves liñas, transmite un sentido agradecemento e unha intensa dor, (anexo 3).
[Queridos Luís y María: Me ha conmovido vuestro telegrama de pésame por la muerte de Natividad (q. e. g. e). En una situación tan desgarradora como la que estoy sufriendo, de las cosas de este mundo sólo queda una: la amistad.
Os quiere mucho vuestro agradecido.
Eugenio Montes]

"Luis Rosales Camacho (Granada, 31 de mayo de 1910 - Madrid, 24 de octubre de 1992). Poeta español de la Generación del 36.
Estudia Filosofía, Letras y Derecho en la Universidad de Granada. En 1930 se traslada a Madrid para continuar sus estudios y entabla allí amistad con los garcilasistas Luis Felipe Vivanco, Leopoldo Panero, Dionisio Ridruejo y José García Nieto. Pronto se convierte en la cabeza de la Generación del 36 y en uno de los máximos exponentes de la denominada "poesía arraigada".
Publica sus primeros poemas en las revistas Los cuatrovientos, Cruz y raya, Vértice y El Gallo Crisis. En Madrid publica en 1935 su primer libro, Abril, una obra de poesía amorosa donde se refleja la influencia de Garcilaso de la Vega en el poeta. Parte de su obra comienza a publicarse también en la revista Caballo verde, fundada por Pablo Neruda y que recoge trabajos de otros poetas como Vicente Aleixandre o Miguel Hernández.
En 1937 colabora en la revista Jerarquía y, varios años más tarde, es secretario de la revista Escorial. En 1949 publica La casa encendida y en 1979, Diario de una resurrección, ambas consideradas sus obras cumbre.
Desde 1953 hasta 1965 dirige la revista Estafeta literaria, que es posteriormente continuada por Nueva estafeta (1978-1982). Durante estos años se doctora en Filosofía.
Estudioso de los manuscritos del Siglo de Oro español, pasa a formar parte de la Hispanic Society of America y en 1962 ingresa como miembro de número en la Real Academia Española. En 1982 recibe el Premio Miguel de Cervantes como reconocimiento a toda su obra" (3).

NOTAS:
1. Signatura DIVERSOS-LUIS_ROSALES,12,N.14 se encuentra digitalizada para su consulta en el Portal de Archivos Españoles (PARES):
http://pares.mcu.es/ParesBusquedas20/catalogo/show/2655653
2. VIDA Y OBRA DE NATIVIDAD ZARO - Antón Castro - Blogia
https://antoncastro.blogia.com/022201-vida-y-obra
3. Luis Rosales. Biografía - Instituto Cervantes
https://www.cervantes.es/bucarest_luis_rosales
Rivero, Manuel
Rivero, Manuel


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


PUBLICIDAD
ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICACIONES