Localia

A crise golpea nos lugares máis impensados. E os medios informativos estanse curando en saúde por se son os primeiros afectados por un movemento económico e social que parece querer derrubalo todo.

Os xornais reducen as súas páxinas, ou eliminan edicións. E agora apágase a pantalla ou conxunto de pantallas que parecían máis fulgurantes.

Localia naceu porque os seus creadores tiñan poder absoluto –e cabe supoñer que teñen- na comunicación española.

Porque resulta que unha televisión local, por definición, é unha estación dedicada a un ámbito xeográfico reducido e a ese ámbito dedica todas as súas atencións.

A norma das televisións locais prohibía a unión destas estacións, e nesto nace Localia para unir un conxunto de emisoras que lle ceden un importante espazo da súa programación, renunciando ó seu papel local que por principio é irrenunciable.

Durante un tempo, a cadea funcionou, ata que de repente pecha as portas deixando ás televisións locais membros compostas e sen programación.

A cadea culpa do peche ás circunstancias económicas e á incoherencia do marco regulatorio, marco que xa existía antes de aparecer Localia, e que daquela non importou.

Oito anos durou no aire unha cadea de emisoras locais con programación xeral que nunca chegou a competir co resto das cadeas que naceron con vocación xeral. Mal final para o brillante apéndice dunha gran empresa que foi durante moito tempo mascarón de proa da información e da libertade.