Un compostelán de corazón

O pasado luns presentamos na Facultade de Filosofía da USC o libro Europa, vocación e destino de España, escrito por Marcelino Oreja, unha persoa que presume de ser compostelán. Non se trata dun erro na miña documentación sobre a señor Oreja: el mesmo faloume en varias ocasións deste asunto.

Naceu en Madrid en 1935 e foi fillo póstumo dun destacado empresario e deputado tradicionalista, asasinado en 1934 no seu pobo de Mondragón. Quixo o destino que nun dos seus exames na Facultade de Dereito caese o tema dos aspectos xurídicos do Camiño de Santiago. O roteiro xacobeo era xa por entón una das súas paixóns e bordou o exame. Quizais por iso, cando tivo que elixir destino para a súa viaxe de noivos, Santiago de Compostela foi a cidade elixida, hospedándose no Hostal dos Reis Católicos.

En 1976 o presidente Adolfo Suárez nomeoulle ministro de Asuntos Exteriores. Entre os seus logros destaca o feito de que España fose admitida como membro do Consello de Europa, mesmo antes de que se aprobase a Constitución de 1978, algo que se considerou unha lombeirada á nova democracia española.

Uns anos despois Felipe González propúxolle como candidato á secretaría xeral do Consello de Europa e desde el logrou que o Camiño de Santiago fose declarado primeiro itinerario cultural europeo en 1987, como exemplo de europeidade e modelo para construír unha sociedade fundada na tolerancia, a liberdade e o respecto aos demais.

A cidade de Santiago soubo ser xenerosa co meu homónimo, nomeándolle fillo adoptivo, condición da que fixo gala desde entón, interesándose en calquera país do mundo que visitaba por onde pasaba o Camiño. Non naceu en Santiago, pero é compostelán de adopción e corazón.