sábado, 20 de abril de 2024
por sentarme nunha mesa da terraza dunha cafetaría para tomar, precisamente, un café. Na mesa alguén deixara esquecida unha desas revista do corazón ou prensa amarela. Ó mellor pertencía á propia cafetaría. Non sei. É igual. O caso é que, nun momento dado, é dicir, cando de repente apareceu un refacho de vento, abriuse de calquera xeito e non me quedou outra que contemplar a páxina na que había a foto dunha actriz. Segundo a vin xa se me veu ó momento á cabeza un nome, e non o da propia actriz, senón o de A Muller de Prata. Porque a actriz, retratándose a si mesma diante dun espello, ía toda vestida con prendas da cor da prata. Chaquetiña, pantalón e bufanda, que era o que eu alcanzaba a ver; realmente o que mostraba a foto. O calzado era distinto, si; uns tenis ou zapatillas brancas. O móbil co que se retrataba cubría, tapaba a súa boca, pero aínda así non me esforcei moito en adiviñar un sorriso aberto e vermello. Vermello porque intuín que tería os beizos pintados con esa cor, facendo xogo coas uñas. E segundo un refacho de vento abriu a revista por esa páxina, outra aireada cerrouna e deixouna como estaba. Pero a imaxe da foto aínda perdurou na miña memoria o tempo suficiente como para deixar constancia dela, aquí, neste Pingas. Porque hai fotos que inspiran e a da muller de prata inspiroume polo colorido da súa vestimenta.
