A Mosca
Quixen darlle unha labazada a unha mosca que zumbaba xunto ó meu nariz, pero a condenada soubo escapar. A ver, non quero matar a mosca nin tan sequera molestala (cada un está neste mundo para o que está ou vén a este mundo para o que vén), pero tampouco quero que ela me moleste a min. E estaba a amolarme. Todos sabemos que teñen fama de molestas, de aí o de "mosca cojonera". Por isto tamén son moi odiadas. E intentamos liquidalas de todas as maneiras e formas habidas e por
haber. Eu teño fama de cazalas coa man e poucas se me escapan. Precisamente se hai algo no que me podo considerar profesional é nisto. Son un profesional "achapando" moscas! O que lles fago despois, alá cada quen co seu pensamento.
Dicía que esa mosca en concreto andaba a zoarme por diante dos ollos e pousándoseme na cabeza, que, ó tela medio rapada, notaba incluso a molestia que me causaba a condenada. E eu dálle que dálle espantándoa. E ela segue que segue tentándome o xenio. Cando xa levaba unha ducia de veces braceando, prometinme que non habería unha décimo terceira vez. Deixei de facer o que estaba facendo e presteille toda a atención á mosca. Por fin cansou e pousou nun espello. Sabía que chegara a miña ocasión, aínda que dubidei ante o futuro reflexo da miña man. Non obstante, abrín esta e nun lóstrego, zas, xa notei como pelexaba no meu puño cerrado, como me facía cóxegas na palma da man. Por fin caera nas redes da miña profesionalidade. Agora cada quen que pense no seguinte paso.
