Debates do estado

Debatir está ben, se hai debate. Pero as máis das veces non se debate senón que se discute. Ou se fala sen escoitar o que di o outro, porque a pura aritmética é a que expresa quen gañou ou perdeu, quen tivo ou non razón, quen superou o debate.

Comezou esto dos debates como expresión democrática no Congreso dos Deputados. Unha vez ó ano, acudían os deputados a examinar o “Estado da Nación”. Unha vez ó ano o Presidente do Goberno expón o que considera logros do seu goberno no período que se examina, e os líderes dos grupos políticos representados na Cámara rebaten as súas palabras co resume do que consideran que estivo mal.

Logo, viñeron as autonomías. O debate do estado da autonomía é un remedo a escala de rexións e nacionalidades do que se efectúa en Madrid para o goberno do Estado.

E por fin, por agora non hai máis para donde ir, está o estado do Concello, que está regulado por Lei nas grandes cidades, e que a cidade de Lugo vai celebrar o próximo día vintedous.

Abre o Alcalde, falan logo os representantes dos grupos municipais, de novo o alcalde e seguen os outros grupos, e pecha o alcalde. E esto, unha vez cada ano que non sexa electoral.

Os debates, en sí, son bos. Está ben debatir, falar, razonar, sobre as cousas do común. Se encima, os debatentes en calquera dos debates, escoitasen o que din os demáis e procurasen achegar posicións, sería perfecto. Pero esto, polo de agora, é moito pedir.