Cregos monumentais

Gracias a moitos cregos, houbo cultura nas parroquias rurais nos anos sesenta e setenta. Gracias a moitos cregos, progresou o rural cando os seus curas facían de transportistas, xestores, axentes de extensión agraria, e outras cousas máis, naturalmente sempre de xeito gratuíto.

Tamén houbo cregos que, ignorantes ou a conciencia, venderon santos e outros obxectos das súas parroquias con indubidable valor artístico, para mercar modernas imaxes, facer amaños ou con calquera outro fin, pero foron os menos. Boa parte dos cregos, mentras houbo un crego por parroquia – agora ven haber un por cada cinco e ata por cada oito- foron importantes elementos de promoción social, ademáis do seu principal papel no terreo da fe.

Na actualidade e sempre, os cregos teñen ó seu cargo o importantísimo patrimonio monumental da Igrexa, e todo o que eses monumentos conteñen, polo que sempre resulta interesante a súa posta ó día non só no que atinxe á lexislación sobre patrimonio senón tamén sobre – o que é máis importante –a sensibilidade precisa para afrontar os temas que teñen relación con ese patrimonio colectivo e por eso moitas veces menos valorado, que herdamos dos devanceiros e temos o deber de transmitir íntegro, acrecentado, ós que veñan despois de nós.

Por iso, moi ben está a iniciativa da Dirección Xeral do Patrimonio Cultural, da Consellería de Cultura e Deporte que, en colaboración co Bispado de Ourense, vai celebrar na cidade das Burgas un curso sobre patrimonio dirixido a cregos. Seguro que será froitoso para todos os ourensáns, como sen dúbida terá continuidade no resto das dioceses galegas.

Hai, houbo e haberá, cregos monumentais que saiban exercer o seu ministerio por riba de crenzas, ideoloxías, e adversidades, tendo en conta que o seu ministerio pode ser – é – moito máis amplo do que moitos cren. Mesmo do que moitos cregos cren. E está moi ben que a Dirección Xeral de Patrimonio – á fronte hai un técnico que sabe o que fai e o que representa a nosa monumentalidade – faga fincapé neles para mellor defender o que é propiedade de todos os galegos.