Pingas de Orballo

Todo se pega
Estou lendo unha novela de romanos e todo se pega. Véxome coma un centurión da lexión de Decio Junio Bruto que desexo loitar contra as hostes inimigas, aquelas que veñen do norte. Claro que o meu desexo é moi pobre, pois case non podo coa espada e por iso nin quero escudo. Bastante teño con suxeitar a maldita gladius coas dúas mans. Tamén levo moi mal o da minisaia que nos fan vestir, porque teño que ensinar as canelas e, as pobres, dan pena. E non digo xa o frío que padezo. Este, tan axiña como podo, intento alivialo nas termas de Baños de Molgas. Que ninguén esqueza que Baños de Molgas ten termas de auga quente.
Non obstante, ás veces non me queda outra que marchar á guerra. Mentiría se diría que marcho contento, pero tampouco me arrugo. Iso si, despídome da miña xente cun nó na gorxa e intento disimular catro bágoas que queren asomar. Agora mesmo vou camiño da batalla. Non tardamos en atopala. Alá, en Sudalomba, xa vemos os estandartes de todo un exército de bárbaros. Para escorrentar o medo berro, berramos coma se se nos fora a vida. Eu case noto que se me vai, se non intento moverme. Quero alzar a espada e, cando a teño sobre a cabeza, caio co esforzo. Levoume dous segundos pensar que, ó mellor, se non me movía máis, se facía o morto ata poida que salvase a situación. Dito e feito. Cando se fixo o silencio enzoufeime co sangue dos compañeiros para entrar, máis tarde, na vila do Arnoia e das termas, coma un heroe, coma o gran centurión do monte Medulio, agora chamado Medo.