O custo de ser vello

Andan os cataláns medio revoltos polo tema da financiación autonómica, loitando porque a súa sexa mellor que a dos demais, rachando calquera filosofía da solidariedade que entendemos ten que reinar entre as "rexións e nacionalidades" que conforman o estado español.

O tema é saber que aspectos son os que van a primar no reparto que se faga desde o goberno central das fabas contadas que supoñen os fondos destinados a ser repartidos entre os organismos de goberno autonómico.

Galicia pretende que se prime a dispersión, fenómeno no que somos especiais e que compre ter en consideración xa que os servizos a prestar son moito máis costosos canto máis lonxanos e pequenos son os núcleos habitados.

Outro dos temas a considerar é a vellez da nosa pobóación, que se é unha regalía porque as nosas xentes duren cada vez máis, supón un custo para a nosa Administración que nada ten que ver co que lle custa a Cataluña.

Alguén se ten preocupado de botar contas do que supón a atención sanitaria para os nosos maiores, e resulta que o custo de atender ós maiores de 65 anos en Galicia supón un investimento extra de trescentos millóns de euros ó ano. Este mesmo concepto en Cataluña supón trinta e catro millóns.

Velaquí un factor a ter en conta, e un argumento decisivo á hora de valorar as diferencias. Á parte, claro está, de que logo primen os criterios políticos, que deso saben moito os irmáns cataláns. Pero, polo menos, que se valoren todas as diferencias.