Torre de Caldaloba. Terra Chá.

Tradición, mantendo as súas costumes, que nos confiren carácter; Os nosos devanceiros fundaron as bases dunha economía e dominio conservado.

A evolución histórica pese a moitas mutacións de ideoloxía e política, resistencia desde a mais arcaica historia, cando o reino galego era una entidade política xurdida na Idade Media, precedente da nosa Comunidade Autónoma, o antigo reino perdurou 1.400 anos como primeiro reino de Europa.

A nosa paisaxe dominada por castros, dándo testemuña dunha comunidade habitada por tribos galaicas. A Idade Media foi una época de esplendor consolidando un reino.

TORRE DE CALDALOBA:
Imborrábel historia dun pasado, onde camiños ancestrais deixaron longas pegadas milenarias no esquecemento.

Tócanos soster esa pedra perdida no horizonte, artellando, bisbando os berces das antigas vilas.

O castro, no que se ergue esta Torre, foi usado na prehistoria, o que se chámou co tempo Coto do Mato, dominando toda a Valura entre os ríos Támoga e Miño, onde un gran poder entre mans de Valuros e Canecos. A Torre ten catro foxos.

Levantada na Idade Media, e tamén os lenzos da súa muralla, destes xa non quedan vestixios, hoxe aínda podemos aprezar parte de dous arcos.

Os que fumos nados preto desta Torre, e respiramos o seu ár puro, quedando nos nosos iris esa imaxe de misterio

Constanza De Castro e o seu home, Fernán Arias De Saavedra, resistiron ao asedio durante once meses. Constanza non se asoballou ante Castela, morreu envelenada pola auga dun alxibe do que bebían, onde a auga apodrecera; Ferán Arias foi a loitar en débeda pola sua vida, contra os moros en Málaga.

Chán escorregado onde medran as hedras,
silandeiras pantasmas polas fendas do tempo,
baixo a derrubada bóveda da antaño señoriai
Torre Caldaloba.
Arrecendo do balbordo na antiga fraga, en tempos
de loita e resistencia.
Escuros e silandeiros muros acubillaron a esta Valente
Muller galega.
More Constanza pola envelenada, nunca asoballada
por Castela, ela era liberdade e soberana das súas terras.
no vento de A Valura, viaxan as lendas, arcaica deusa nai
dos castros.
Coto do Mato. Aquí a derradeira resistencia ó asoballamento
de Castela.
Castración da Gaia por xentes estranxeiras.
Antón de Montenegro, aínda anda na procura dunha serpe.