Imos falar “en cristián”

Remato de ler ese “Manifiesto por la lengua común” que están a promocionar certos intelectuais como Savater, Vargas Llosa, etc... e erguido politicamente pola UPyD de Rosa Díez.

Ao final da súa lectura deume noxo e vergoña allea, o considero un manifesto demagóxico. ¿Non lembran estes promotores asinantes deste “Manifiesto” que o Tribunal Constitucional avalou a constitucionalidade das lexislacións nesta materia en tódalas comunidades autónomas?.

Están a crear un conflito político xustificando o inxustificable. Falan de que o castelán está ameazado, isto é un insulto á intelixencia do persoal. ¿De que ameaza falan ante unhas linguas minoritarias como o Galego, Catalán ou Euskera.

Eu considérome un galego que fala tanto o meu idioma da miña terra galega como o castelán, e vou moito máis aló dicindo que o castelán é un idioma moi bonito pero de abondo mitificado, idioma que falo con moito respecto cando teño conversas con alguén que non sabe o galego, e moito máis respecto ao interlocutor co cal estou a falar.

Nembargante, teño a miña lingua materna que falo con moito orgullo. Así como recibín as herdanzas materiais dos meus avós e tataravós, tamén con elas recibín outra herdanza moi rica como é o idioma galego que é a siña de identidade que me conecta entre o presente e mailo pasado.

Cando xa non se respecta as linguas por parte destes “demagóxicos-políticos Manifestos”, están a non respectar ofendendo aos meus antergos.

¿Qué pretenden con este “Manifiesto?”. Isto fédeme a cousa “casposa” o máis “rancio” daquela “longa noite de pedra”. Sóame a algo que tiña superado desde fai xa máis de trinta anos onde o franquismo impuxo a sangue e lume o de falar “cristiano”.

¿Que está en perigo o castelán?. Claro que está en perigo pero non por parte das diversas linguas do Estado Español. Explícome: da cantidade de webs, blogs que estou lendo nas catro linguas cooficiais deste país, francamente as máis contaminadas son precisamente as que están escritas en castelán, onde hai unha nefasta influencia anglosaxona que contamina o idioma con expresións bárbaras e atroces.

Estes señores que asinan o “Manifiesto” que presumen de ser grandes constitucionalistas, agora defenden a reforma da nosa norma legal suprema, rachando con aquel grande consenso político de unha abondosa maioría de españois fai xa trinta anos.

Penso que non merece moita máis liñas o darlle tanta publicidade a estes señores intelectuais. “Así que voy hacer un poco de “footing” y luego comerme un “sándwich”, ver el partido de la “Champións Ligue” e pola mañana hacer un “casting” para un” film”que trata de “Halloween”. Trataré de cojer un” Ping” de este” film”, estaré esperando varios minutos y leeré un “comic”, me comeré un” plum-cake”, y como hace mucho frío me sonaré con un “kleenex”. Espero que el examinador del “casting” tenga un buen “feelings” y que el perfume de mi” after-shave” no le huela a” bacon”. Lo malo de todo es que no me traje el” tupper-ware” pero lo arreglaré con un “lunch” y por la noche sacaré un” ticket” para ir al “pub”. Al final de la jornada sufro un” stress” galopante”.

Señores do “Manifiesto” coiden ben o castelán que xa non falan “cristiano”, e non se metan coas linguas oficiais das comunidades que son ao mesmo tempo un riqueza cultural e da extensa pluralidade do Estado Español.