Pingas de Orballo: Grita liberdade / Invasión

Grita liberdade
Grita liberdade porque estás preso ou porque te manteñen coa boca pechada ou porque non te deixan mirar ou porque non te deixan sentir. Grita liberdade porque tes dereito a berrar. Eu berro polos oprimidos e bramo polos que andan coa cabeza gacha. Ás veces tamén berro por berrar. E pola liberdade tamén gritarei sempre. Desde o alto da Lomba ou desde o alto dos Castros. Desde a beira do mar ou desde o regato dun val. Grito liberdade porque non quero estar pexado.
Grita liberdade para que te escoiten polos catro puntos cardinais. Grita liberdade para que saiban que aínda aniña en ti a conciencia. Esa conciencia que te leva polas corredoiras da vida. Berra ante un caderno en branco para que caia sobre el o cuspe da verdade, que, co tempo, alguén lerá e saberá o que custa loitar, o que custa a liberdade; con moitas derrotas antes. Eu esgazo a gorxa polo neno maltratado e polo animal acosado. E quero berrar con máis forza e máis alto. Berrar desde o alto dun carballo e desde o campanario da igrexa de Baños de Molgas.
Berra ti pola liberdade dos tempos e dos pensamentos. Lembra que estes están moitas veces presos. Grita por eses soños que non queren que botemos a voar. Mira que soñar e voar é moi bonito. Grita liberdade polos que non están, polos que intentamos ser algo e polos que vivirán co puño en alto. Grita liberdade polo tempo que se vai, polo tempo que vivimos e polo tempo que virá. Grita liberdade polas bolboretas do meu estómago.

Invasión
Quero invadir os recunchos, os recantos da alma para apoderarme dunha esencia inmortal. Quero invadir a figura de Ana Belén e o campanario de calquera catedral, a cara de Michelle Pfeiffer e o territorio que hai máis alá do planeta H5-23-14. Quero invadir aqueles ollos que me miran con asombro e a poula na que se rozan un carro de toxos. Quero invadir o teu corazón e o deserto de Tabernas de cando Clint Eastwood andaba a tiros con Lee Van Cleef. Quero invadir o Far West.
Pero as miñas invasións serán como versos escritos e non coma esas de conquistar inimigos. Conquistarei o ruído cos latexos do corazón e o silencio coa parsimonia dun soño. Non me gusta invadir por invadir. Aínda que é certo que me gustaría invadir o sorriso daquela muller ou o gozo daquel desexo. Tamén, por que non, os Estados Unidos de América. Non van ter eles sempre o privilexio das invasións.
Quero invadir o parque das Mestras de Baños de Molgas para buscarlle acubillo e fonda ó meu amigo extraterrestre, que non tardará en volver. Gustaríame invadir o seu planeta, pero non en plan de conquista, senón de convivencia. Quero invadir o jazz de Chet Baker para que a súa trompeta me bambee polos riscos da nostalxia e o ritmo da música me leve polas corredoiras da señardade. Quero invadir a sombra de Rosalía e os pinos de Pondal e as cousas de Castelao e o Santo Grial. Quero invadir a inocencia do xusto para copiar dela e a maldade do inxusto para afogala nunha presa. Quero levar a cabo unha invasión eterna por todo o universo.