Personaxes medievais (III)

Personaxes medievais das Terras de Pallares (III)

O CONDE RODRIGO MUÑIZ
Era fillo do conde Munio Rodríguez, descendente da familia fundadora do cenobio de Santa María de Ferreira de Pallares, e da súa primeira esposa, Ximena Ordóñez. Por parte paterna, os seus avós tamén pertencían á nobreza: o conde Rodrigo Romáez e a condesa Elvira Rodríguez. Foi pai da condesa Maior Rodríguez, quen, segundo Salazar Acha, contraeu matrimonio con Fernando Núñez, e avó da tamén condesa Fronilde.

Nun diploma do século XIII, no que se cita a descendencia do conde fundador de Santa María de Ferreira, don Ero Fernández, dise que o conde Rodrigo Muñiz e a súa media irmá Elvira Muñiz- filla esta de Munio Rodríguez e Aldara Velázquez-, xunto co seu marido Paio Gómez de Carrión, decidiron meter orde no mosteiro e cedérllelo aos monxes coas súas propiedades: “meteron orden en este moestero de Ferrera de San Beyto et testaron allos monges o moestiro cum suas herdades et cum seu couto et cum suas criazones” (AHN, Clero, Lugo, Ferreira de Pallares, 1096/21).

O novo ideal de perfección do home desta época, que busca a salvación na guerra contra os infieis e no rezo dos freires, así como a presión dos bispos e do mesmo Papa sobre este tipo de abadías, nas que as familias propietarias se preocupan basicamente do seu proveito material, deixando á marxe a regra monástica, debeu ser o motivo polo que os donos se desprenden dos seus bens entregándollelos aos monxes.

Segundo describe Jaime de Salazar no seu rigoroso estudo sobre os descendentes do conde Ero, o conde Rodrigo Muñiz morreu en 1086 na batalla de Sagrajas ou Zalaca, preto de Badaxoz, que supuxo a derrota dos exércitos casteláns de Afonso VI fronte aos almorábides, polo que a cesión definitiva aos monxes tivo que realizarse inescusablemente antes desa data (SALAZAR ACHA, J. (de): “Los descendientes del conde Ero Fernández, fundador del monasterio de Santa María de Ferreira de Pallares”, en Museo de Pontevedra, vol. XLIII, páx. 74).