Da política á empresa

Sería preciso que antes da entrar na función pública, os funcionarios pasaran un tempo na empresa privada, de xeito que aprendendo procedementos, xeito de traballar, competitividade, dinamismo e movilidade da iniciativa privada, soubesen valorar axeitadamente os beneficios dos traballadores do sector público, a garantía de permanencia na praza, a carreira profesional e todo o que conforma o status do funcionario.

Do mesmo xeito, parece lóxico que un político antes de acceder a un cargo público, soubese como funciona a empresa privada para que comprendese os seus esforzos, a dedicación dos seus traballadores, e demostrase que pode gobernar os asuntos públicos gobernando primeiro os negocios privados.

Exemplos importantes ten habido de empresarios que, logrados fins importantes nos negocios, se pasaron ó público aportando a súa experiencia e o seu labor como valores supremos.

Pero tamén hai exemplos á inversa. Políticos que rematado o seu traballo público, pasan á empresa privada para aproveitar a experiencia, a sona, os contactos conseguidos, contra toda lóxica e contra toda norma. As grandes empresas buscan estes nomes, mascaróns de proa, para utilizalos en traballos de representación, imaxe ou presión.

Seguro que o feito é legal, pero non queda ben. Pode a norma permitilo, pero este trasvase conta cun importante rexeitamento por parte dos cidadáns libres e normais, que se buscan a vida traballando intelectual ou físicamente. Son exemplos que colaboran de xeito decisivo á mala imaxe que os políticos están tendo diante da poboación. Da empresa á política, perfectamente válido. Da política á empresa, non.