Alemania

Debo estar evoluíndo hacia unha especie de urbanofilia (ou fobia), porque cada vez que viaxo fóra vexo eses lugares con prisma lucense, ou vexo Lugo co prisma deses lugares. E sempre, por lucense, resulto perdedor.

Coa Asociación de Amigos do Camiño de Santiago, veño de viaxar polo sur de Alemania. Poido non sintonizar co carácter alemán porque evidentemente son latino, pero teño que admirar o cronométrico cumprimento que os peatóns fan das normas de tráfico, a fermosura das paisaxes urbanas dos pequenos pobos nos que non hai un só elemento de distorsión, ou a explotación turística dos elementos máis sobranceiros da natureza ou da monumentalidade.

Emocionoume a Núremberg murada (¡canto poderiamos aprender!), como me arrepiou visitar o lugar das concentracións nazis; Baden Baden non é moito máis ca un Mondariz Mondariz alemán, coma as viaxes polos Cañóns do Sil teñen pouco que envexar (algúns castelos) ás navegacións polo Rhin.

A Asociación de Amigos do Camiño ten un mérito tremendo ó conseguir desplazar, neste caso por Alemania, cento sesenta e pico viaxeiros que representan outras tantas sensibilidades, que unhas veces somos obedientes cumpridores de normas e programa, e outras demostramos ser o mellor de cada casa.

Magnífica viaxe, na que vimos un anaco do mundo no que os lucenses temos moito que aprender. Antes de gobernar Lugo, os concelleiros tiñan que facer esta viaxe.