Cartas dende o confinamento (II)

Bos días
Hoxe quería falarvos dunha noticia.

Hai uns días sóubose o resultado dos Premios Barco de Vapor de Literatura Infantil e do Gran Angularde Literatura Xuvenil da editorial S:M.

A min gustoume ver que Carlo Frabetti ganou o Barco de Vapor cunha novela que leva por titulo ¿Quién quieres ser? que seica trata da relación entre unha nena de doce anos e un ancián inventor, algo chiflado, co que aprende que non todo na vida é o que parece e que as respostas non son sempre o máis importante.

Carlo Frabetti sinala que o personaxe do ancián, representa a vontade dos adultos responsables, de dialogar cos máis novos, para transmitirlles os valores da nosa cultura, e advertirlles dos seus perigos e tamén para aprender deles.

O autor sostén que a rapazada se enfronta a un futuro turbulento e que cada vez se fai máis necesario reflexionar sobre o mundo que se acerca, reivindicando a importancia do diálogo nunha época de monólogos ruidosos.

Eu debo confesar que o que máis me interesa é esa relación entre unha nena e un ancián. Ese encontro interxeracional no que cada un deles achega o que ten: a experiencia e a ilusión. Canto perdemos cando non unimos aos avós cos netos, as avoas e as netas! Se cada un de nós bota unha mirada atrás e pensa nos seus avós tería moito que contar e seguramente moito envolto na luz delicada da tenrura: as anécdotas, a sensación global, a lembranza de como viamos as súas engurras e as súas canas, o gusto por achegarnos ás historias que sempre contaban…

Celso Sanmartín, o magnífico contacontos, traballou un tempo na residencia de maiores do concello de Lalín. A súa experiencia foi moi boa. Por un lado valoraba moito o que os maiores podían contar, a súa experiencia de vida. Facía, coas súas historias, unhas revistas –grandes como sabas– que nos vendía cando pasaba por Santiago; a que eu teño, recollía o que eles lembraban sobre o lobo, cando o viran, o que se contaba del na aldea, as incidencias que provocara… Por outra banda, no verán, cando se organizaban os campamentos coa rapazada, el chegaba a un acordo cos monitores e monitoras para levalos ata a residencia, día tras día, a compartir cos maiores os contos, os xogos, as cancións… pero, sobre todo, o espazo; acostumarse a estar xuntos, a falarse e ao que que xurdira.

Esas experiencias son coñecidas en Francia, alí recoñeceuse ese traballo ao que moitas veces, entre nós, non lle damos demasiado valor. Pero teno. Moito. Tanto a rapazada coma os maiores contan o tempo doutra maneira, sen temor a perdelo e poden compartilo, pois teñen “todo o tempo do mundo” ao seu dispor, sen límites impostos polo traballo e as obrigas.

Falando diso, venme á cabeza un libro do que eu gusto moito: Quen me quere adoptar? de Fina Casalderrey. Está protagonizado por un señor maior ao que lle encanta ler pero que bota de menos o contacto humano, ter alguén na casa con el. A única familia que lle queda é unha filla, médica, que traballa en cooperación no Terceiro Mundo. Séntese só pero non é egoísta, e nunca lle pediría á filla que volvese podendo resolver el o problema. Así é como un día prepara uns carteis nos que se ofrece como avó para quen o queira adoptar, di como é e o que busca, así coma o que está disposto a ofrecer, logo agarda. A que primeiro, entra en contacto con el, é unha familia con nenos consentidos e maleducados; iso non lle serve: é peor o remedio que a enfermidade. Pero a segunda é xenial: unha xente educada que gusta da lectura e facer música, así que toma a decisión de irse con eles, porque non teñen avó e moitas ganas del, e el ten ganas de netos e netas, de contar contos e lerlles libros, de compartir vida con persoas que aprecian o valor da cultura e os afectos.

Cando eu era nova tiña un amigo que sentenciaba “Se nos organizamos ben xxxxxxx todos”. Imos traducilo por “divertímonos”, “xogamos”, “gozamos”, “participamos”, etc., só é cuestión de organizarse, saltando prexuízos e medos, falando dende o noso interior do que sentimos e necesitamos.

… Ogallá non vos aburrira demasiado.

Unha aperta, suaviña, con desexos de saúde!