Comprar diñeiro

O negocio dos bancos é comprar e vender diñeiro, negociar con quen ten aforros pagando un aluguer ou xuro, e prestar ós que o precisan gañando unha sustanciosa diferencia que fai das entidades bancarias negocios habitualmente por riba de calquera crise.

As cantidades que bancos e caixas de aforro pagan ó mercar diñeiro eran en tempos desorbitadas, chegando ó dez por cento nos anos setenta e oitenta, co que os cretos cedidos a consumidores e investidores tiñan xuros hoxe inasumibles que chegaban e superaban o vinte por cento anual.

As novas tendencias económicas suavizaron as cantidades pagadas polas entidades, suavidade que repercutiu nos cretos e esto fíxonos soñar cunha época dourada e clara na que todo investimento, todo negocio, toda adquisición estaba ó alcance da nosa man.

Os rumores de que determinadas entidades tiñan dificultades para conseguir facilitar ó cliente o diñeiro preciso en cada momento menudearon, e á vez que se endureceron as condicións para obter un creto, as entidades procuraron solucionar as súas carencias acudindo ó mercado e pagando maiores intereses polos novos depósitos, ben superiores ó que ata moi pouco cobraban polos cretos.

O mercado funciona porque está vivo. Se os aforradores entregan os seus aforros ás entidades crediticias gañarán máis polo seu diñeiro, pero tamén estas entidades poderán atender as necesidades dos seus clientes non impedindo o avance dos investimentos ou do consumo.

Parece que non hai mal que por ben non veña. Se o mercado funciona, todo o entramado social funciona. Neste caso, se os bancos conseguen máis diñeiro, todos contentos, e -aínda que sexa moito máis caro- iremos saíndo pouco a pouco do escuro burato onde se supón que estamos metidos.