O Centro Cultural de Vilalba

Desde hai ben anos son socio do Centro Cultural e Recreativo de Vilalba, ese que ten a sede entre o vello Muiño do campo da Feira e a Casa do Concello, e que leva moito tempo sendo punto de referencia e de xuntanza para moitos vilalbeses.

A verdade é que nunca entrei nel en cualidade de socio, porque sempre que vou a actos alí están abertos ó público, polo que entro como participante nalgunha actividade. Aínda así, desde lonxe, son socio e pago anualmente a miña cuota porque entendo que un centro coma este ten que ser apoiado por todos, esteamos ou non en Vilalba para utilizalo.

O Centro cultural supuxo un tremendo esforzo de moita xente, que traballou para conseguir constituir a sociedade, para construir o edificio, para poñelo en funcionamento.

Era un centro democrático, que se contraponía a un vello Casino que estaba chamado a consumirse porque marcaba diferencias entre vilalbeses. Ese Casino estaba situado nos baixos onde, precisamente, está agora a emisora de Radio Popular de Vilalba.

Nunca nel entrei. O meu nivel vilalbés non era para entrar no casino, polo que só falo de oídas. Pero o Casino é pasado lonxano, mesmo físicamente porque o edificio que se asomaba á Alameda e á Carretera desapareceu para sempre.

No Centro cultural entra todo o mundo, pode ser socio calquera, e supoño que coma min moitos de fora participan e colaboran.

Pois como socio veño de recibir a convocatoria dunha asamblea xeral extraordinaria que se vai celebrar o vintecatro de abril ás oito e media da tarde, en virtud de acordo do pasado quince de febreiro, e aténdose ós Estatutos da Sociedade.

Preténdese que na reunión deste próximo xoves se presenten candidaturas para a renovación da Xunta Directiva, e que se vote entre as que se presenten.

Pero tamén se indica que, no caso de non existir candidaturas, hase votar a liquidación da sociedade segundo se prevé nos Estatutos da mesma.

Só pensar nesa posibilidade cáusame tristura, porque baixo ningún concepto debe pensarse que o centro pode desaparecer porque non haxa quen se faga cargo da Xunta Directiva.

É ben sabido que este tipo de cargos é de dificultoso desempeño, e que hai que ter moita vocación para meterse en estas “camisas de once varas”, nas que se todo vai ben se entende que é porque a sociedade marcha sola, e se vai mal é porque a directiva non sabe o que fai.

Sei tamén, por experiencia, que cando unha persoa ou grupo de persoas se mete a traballos deste tipo quédanlle encomendados na práctica a perpetuidade, porque todo o mundo se acomoda a que alguen lle solucione os problemas. De feito, Alfondo Baamonde debeu cumprir algo así como cinco trienios de presidente desa casa nos que traballou arreo e quedou canso.

Eu espero, polo ben do Centro Cultural e de Vilalba, que un grupo de vilalbeses e vilalbesas se faga cargo dos destinos do noso Centro Cultural e Recreativo. Polos esforzos dos que o crearon, polo traballo desenvolvido en todo este tempo, polo papel que xoga e está chamado a xogar animando a nosa vida cultural e social, por Vilalba.

Este é un traballo para xente que sinta a Vilalba. Seguro que a ten que haber, seguro que a vai haber.