Coa escusa do coronavirus

Durante toda a semana pasada os contaxios polo Covid-19 aumentaron a darlle cun sacho. Claro que, a dicir verdade, case me resulta normal. Non respectamos nin as regras nin a convivencia nin nos respectamos a nós mesmos. Os desprazamentos polas vacacións de verán son como veas abertas polas que o virus ese empeza a campar ás súas anchas. E nós seguimos collendo o asunto a broma. Déronnos un chisco de liberdade e, xa sabedes... ofrecen a man e collemos o brazo.

Xa temos tan asumida esta feira de facer e desfacer ó noso antollo que ata Santiago Abascal, esa cabeciña de VOX, quere poñer un posto de venda ambulante para anunciar unha moción de censura contra Pedro Sánchez. Aquí a tirar cara á adiante e a ver que pasa.

Non sei se será o tempo este tan abafante ou o propio coronavirus os que nos están a volver un pouco loucos, que ata unha muller optou por arrincarlle a outra o dedo dunha dentada, dunha mordedela e, sen máis preámbulo, tragalo. Iso é canibalismo, non si? Esperemos que o dedo da outra non teña a uña moi longa, pois ata sería capaz de esgazarlle a tripa ou o bandullo. Claro que, como castigo, tampouco estaría mal.

En Cualedro non é o virus o que está a facer moito dano. En Cualedro é esa eiva de todos os veráns, eses incendios que están arruinando o noso país. Máis de mil cincocentas hectáreas queimadas é moito cacho de desolación, de pena incluso. Nestes casos, si; nestes casos non me importaría que imperase o canibalismo, xa que a eses incendiarios habería que rillarlles os ósos.

E rematando coa escusa do coronavirus, a ver se este, e grazas ó confinamento, nos axuda na procreación da especie humana. É que o ano pasado, o ano 2019 seica foi un desastre para a poboación galega. Que devecemos á velocidade de Emerson Fittipaldi. Que cada vez imos a menos. Que só cinco concellos galegos aumentaron poboación en 2019. Que todos os demais rexistraron un saldo vexetativo á baixa de 15.552 persoas. Realizaríanse 15.552 coitos útiles durante o confinamento? Iso só para a recuperación. Algún máis non vería mal, non; só que fose para subir un chisquiño, que ben nos cómpre.