Asociación de 'Avogados Cristiáns: Nin é de Avogados, nin é cristiá e nin sequera é realmente unha Asociación

Asociación de Avogados Cristiáns cuxa realidade difícilmente responde a ningún dos tres términos que entran no seu denominación. Nin é de Avogados, nin é cristiá e nin sequera é realmente unha Asociación.

NON É UNHA ASOCIACIÓN DE AVOGADOS senón que os seus socios son Avogados, Procuradores, Juristas, Profesores, Estudantes. A denominación induce a erro. Avogado é o profesional da defensa de intereses alleos ante os Tribunais de Xustiza, é o Colegiado ejerciente. Nin os Procuradores dos Tribunais, nin os Juristas (concepto máis amplo dentro do cal caben os Avogados pero tamén outras profesións alleas á Abogacía), nin os Profesores, nin os Estudantes son Avogados. A Lei Orgánica de Asociacións na súa art. 8.1 A denominación das asociacións non poderá incluír término ou expresión que induza a erro ou confusión sobre a súa propia identidade, ou sobre a clase ou natureza da mesma, en especial, mediante a adopción de palabras, conceptos ou símbolos, acrónimos e similares propios de persoas xurídicas diferentes, sexan ou non de natureza asociativa (O 1/2002 de 22 de Marzo).

Resulta incomprensible a pasividade do Consello Xeral da Abogacía e os Colexios de Avogados tolerando este uso intrusista da denominación de Avogados, por Asociacións que non se integran por Avogados e que son asociacións profesionais nin teñen por obxecto a defensa dos intereses corporativos dos mesmos. Tampouco a pasividade da Fiscalía.

NON É U HA ASOCIACIÓN CRISTIÁ e nin sequera relixiosa. Suxire unha inspiración ou adscripción relixiosa. Pero carece de calquera representatividad de calquera das Igrexas cristiás.

NON É UNHA ASOCIACIÓN DE AVOGADOS CRISTIÁNS xa que a abogacía é unha profesión suxeita a unhas estritas regras deontológicas propias. Absolutamente afastadas das regras morais propias de calquera relixión, incluída a cristiá ou católica. Debe recordarse un Avogado ha de comportarse de acordo coas estritas regras morais da profesión. Como un avogado. E as contradicións morais que se lle poidan xerar ha de resolvelas, en tanto permaneza no exercicio da profesión, de acordo coas regras profesionais. Unha asociación de avogados cristiáns? é un contrasentido nos seus propios términos. Porque a moral do avogado é a do servizo ao cliente, é unha moral sustancialmente mercenaria e iso é sustancialmente incompatible con calquera moral de base relixiosa.

FINALMENTE NON É UNHA ASOCIACIÓN porque esta defínese polo acordo de tres ou máis persoas físicas ou xurídicas que se comprometen a poñer en común coñecementos, medios e actividades para conseguir unhas finalidades lícitas, comúns, de interese xeral ou particular (art. 4 da Lei citada). A cuestión dos fins lícitos? é relevante porque entre as condutas ¿ilícitas? hai que considerar o chamado ¿abuso de dereito? que é, precisamente, o principio rector e inspirador da creación e o funcionamento desta peculiarísima Asociación .

Encomendamos aos xuíces o labor de distinguir entre a verdade material e a verdade formal. Esixímoslles que fagan da verdade material a verdade xudicial e rexeiten a verdade formal. Pero é esta unha tarefa que non adoitan abordar si non se lles esixe expresamente. E así vemos, Fundaciones, como a Fundación Lucum, relacionada co Rei Emérito, que non é unha Fundación senón un simple depósito bancario, un mero fondo fiduciario; Trátase de meras instancias instrumentales que adoptan distintas formas de personalidade para actuar que non gardan relación algunha co seu obxecto real.

É no funcionamento onde achamos a sustancia que nos guía na busca da verdade material. A que se dedican os nosos homenajeados. E vista a súa traxectoria desde 2008 podemos concluír que ao que se dedica é á querulancia, isto é a interpoñer querellas, denuncias e demandas contra todo o que sostén teses contrarias aos seus principios programáticos que en todo caso sitúanse no ámbito da política máis reaccionaria coincidente coa visión relixiosa máis integrista.

Non se trata tanto de defender a liberdade relixiosa. Trátase de impoñer a regresión a valores predemocráticos en que a liberdade relixiosa era só para os católicos, nin sequera os cristiáns, e dentro da máis estrita ortodoxia; non había outros sentimentos relixiosos que os católicos sen consideración a quen profesan outras confesións, non profesan ningunha.

Dignos herdeiros, a destempo, de Torquemada tratan de utilizar os Tribunais do Estado e o monopolio da violencia deste, en sustitución do Tribunal do Santo Oficio, para hostigar e perseguir dereitos consagrados na lexislación nacional e con transcendencia constitucional impedindo o seu lexítimo exercicio.

Do que se trata é da vella vía de utilizar o proceso como pena e instrumentalizar o dereito de acceso aos Tribunais (art. 24 da Constitución) para publicitarse e destruír ou limitar dereitos e liberdades recoñecidos na Lei.

Que é o que define precisamente o ¿abuso de dereito? no que incurre quen ¿obrando ao amparo dunha legalidad externa e dun aparente exercicio do seu dereito, traspasa, en realidade, os linderos impostos ao mesmo pola equidad e a boa fe con danos para terceiro ou para a sociedade? (Sentenza do TS de 14 de febreiro de 1944). Exercer o propio dereito co propósito de prexudicar a outro.

(Luís Ángel Rodríguez Patiño é crego).