Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

Os poemas que nos intercambiamos no confinamento (XIV)

miércoles, 22 de julio de 2020
De vez en cando, chegaba a ledicia dun poema que nos situaba na normalidade dunha festa anual, desas que forman parte do calendario cíclico repetíndose unha e outra vez . Como este da Noite de San Xoán co ritual de lavarse na amañecida. Saúde e beleza… semella sociedade do benestar.

A noite de San Xoán, de Benito Varela Jácome

“Noite de San Xoán alegre,
meniña, vaite lavar,
pillarás auga do paxaro
antes de que o sol raiar
Irás ó abrente do día
a i-auga fresca a catar
da auga do paxariño
que saúde che ha de dar
Corre meniña,
vaite lavar,
alá na fonte
te has de lavar
i a fresca i-auga
desta manecida
cor de cereixa
che ten que dar.”

Tamén chegou un fragmento do “Poema de un día” de Antonio Machado, coa relatividade instalada e a esperanza, porque… ata o peor ten término.

“Todo llega y todo pasa.
Nada eterno:
ni gobierno
que perdure,
ni mal que cien años dure.
-Tras estos tiempos vendrán
otros tiempos y otros y otros...”

Volver aos clásicos, a aqueles versos que se acompañaban de metrónomo. Sonetos para o canto. O paso de tempo, pese a quen pese. O suceder das estacións do ano e as da vida. A poesía, sempre, agardando.

“En tanto que de rosa y azucena” de Garcilaso de la Vega

“En tanto que de rosa y azucena
se muestra la color en vuestro gesto
y que vuestro mirar ardiente, honesto
con clara luz la tempestad serena.

Y en tanto que el cabello que en la vena
del oro se escogió, con vuelo presto
por el hermoso cuello blanco, enhiesto
el viento mueve, esparce y desordena.

Coged de vuestra alegre primavera
el dulce fruto, antes que el tiempo airado
cubra de nieve la hermosa cumbre.

Marchitará la rosa el viento helado
todo lo mudará la edad ligera
por no hacer mudanza en su costumbre.”

En outono o amor é máis sereno, tranquilo e ocre, con arrecendo a follas secas, o crepitar das pisadas nun chan estrado con todo o que foi caendo para mullir a terra. De Poemas de amor en outono de Toño Núñez, “Tanto amor”

“Tanto amor!
Amor á Terra
Amor á fala
Amor ó sangue
E á amizade
Co vento a favor
E na adversidade...
Tanto amor!
Sampedro, Pilar
Sampedro, Pilar


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


PUBLICIDAD
ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICACIONES