Consolatrix

A monótona resposta era “Ora pro nobis” ás letanías en latín da miña nenez, nas que figuraba “Consolatrix aflictorum”, ou sexa, “Consoladora de los afligidos”. En castelán porque, aínda que se rezase en latín, non tiña daquela tradución ó galego.

En castelán ou galego, “Consolador” foi unha palabra que ignoro cando apareceu no meu vocabulario escoitado, coido que non no pronunciado porque en canto souben o que era deixei de tela en conta por considerar ó utensilio totalmente inútil, seguramente por prexuízos masculinos que rozan o machismo.

Hai poucos días, nunha degustación gastronómica na que participei, circularon entre os participantes os xornais onde aparecía unha delegada provincial lucense manexando un consolador, tamén chamado “vibrador” por razóns supoño que obvias, no exercizo do seu cargo xa que ó parecer entre as competencias dese departamento están materias ata hai pouco reservadas ó privado, nas que todos nos fomos formando á boa fe.

A Administración, intervén en cada vez máis sectores da actividade humana. E sempre se nos di que por Europa adiante aínda hai proporcionalmente máis funcionarios que aquí, e o Pai Estado intervén en máis aspectos.

Diante dese intervencionismo un ten a tentación de protexer coas dúas mans as partes máis íntimas, non vaia ser que alguén queira inspeccionalas por se dan ou non a talla. “Ora pro nobis”, que boa falla nos fai.