Fraternidade universal

Home de onte, de hoxe e de mañá.
Home de sempre:
ese é o meu caro soño.
Pero é o corazón quen o define
e a razón por el iluminada.

En canto o home sofre
pola fame no Mundo,
en canto o home clama
polas guerras do Mundo,
achámonos entón,
sinxelamente,
sen determinacións,
limpamente,
ante o home.

Homes todos do Mundo,
meus irmáns,
negros,
amarelos,
e de tódalas cores,
de tódalas culturas,
e de tódalas crenzas,
de tódalas idades...:
sabede, nada vale
o que vale a vida
dun meniño calquera.

Homes de boa vontade do Mundo,
escoitade, porque un voso irmán,
un home,
un ser sinxelo e triste
que, seguro, levades
escondido en vosoutros,
volo pide;
unide as mans, dádevos unha aperta:
fermoso será o mundo
pois que terá nacido nel
a Primavera.

Homes de boa vontade do Mundo,
que o fermoso Sermón da Montaña
ilumine
o voso camiñar
por esta vida, triste sen amor;
alegre con amor. E bela. Bela!

Os Tilos 14/Abril/2020

Xoán Xosé Fernández Abella
(Tradución por min ó galego dun poema meu en castelán, recollido no meu libro bilingüe: “Poemas Galegos.- Inquietudes, hallazgos y otros poemas”, de 1976, e escrito, o poema nos 50 do século pasado. Dedícollo a cantos loitan contra a pandemia, dun xeito especial ás traballadoras sanitarias e traballadores sanitarios, e ós que nos axudan a seguir vivindo, xa que temos que estar confinados, como a nosa única forma de loitar.)