2.1. As cinco salas do Centro de Interpretación da Faba
Este centro está instalado en dependencias do antigo Mosteiro Beneditino de Lourenzá.
O Centro de Interpretación da Faba abre as súas portas ao público durante os dous días
nos que se celebra a festa.
Abrangue dúas plantas, que acollen cinco zonas ou salas de exposición, dispostas pola seguinte orde:
Primeira Sala:
Sobre a orixe e evolución da especie leguminosa arredor do mundo.
Segunda Sala:
Sobre as condicións edafolóxicas e climáticas que posúe o val de Lourenzá para o cultivo deste legume.
Terceira Sala:
Unha sala túnel, que mide 18 metros de lonxitude, onde se expoñen, baixo unha plataforma de vidro, os distintos instrumentos usados, desde sempre, no cultivo, recolección e procesado da faba de Lourenzá: o fouciño, ou ferramenta formada por un mango de madeira ao que vai suxeita unha folla de ferro curva, que se usa para segar e rozar; a grade, que é un bastidor de madeira configurado por traveseiros nos que se atopan os dentes para o labor de esterroar, ou desfacer terróns, despois da labranza; a galleta, ou apeiro agrícola cunhas gallas de ferro e un mango de madeira longo; a hucha, arca de madeira con tapadeira no que se gardan diferentes alimentos; os malles ou mallos, compostos de dúas pezas de madeira, a mangueira e a pértega, unidas por unha correa para mallar os cereais ou os legumes; o arado, vello instrumento fincado á man para abrir regos ou sucos na terra; o ferrado, ou medida de capacidade para grans, legumes e froitos secos, cuxo valor é distinto en diversos lugares de Galicia; o cribo, utensilio para limpar de corpos estraños os grans e as sementes; a cesta, ou recipiente armado con vimbios ou corizas de madeira, con asa, para transportar as colleitas.
Cuarta Sala:
Varios equipos informáticos dispoñibles sobre o cultivo da faba e mais unha pequena biblioteca especializada sobre as leguminosas; está no primeiro andar.
Quinta Sala:
Un espazo para proxeccións audiovisuais de índole divulgativa, en torno as técnicas máis modernas na colleita e tratamento da faba; tamén no primeiro andar.
3. Diferentes calidades e prezos.
Na festa de 2005 instaláronse dez postos de fabeiros na praza do Conde Santo. A maioría deles eran das parroquias de Santa María e Santo Tomé de Lourenzá; aínda que
tamén había un de Vilalba e outro do Valadouro.
Segundo Teresa Recalde, de Santo Tomé, os prezos das diferentes calidades de fabas por quilo foron os seguintes: faba branca de Lourenzá, curada, envasada en saquiños de 1 kg, 8 ; faba verde de Lourenzá, 5 ; faba pequena, branca, axeitada para o caldo, 3 ; faba verdiña, para acompañar ao marisco, 7,50 ; faba branca de Lourenzá, curada, sen envasar, 7,50 . Ademais das citadas, outra vendedora da mesma parroquia puxo á venda calidades distintas, colleitas por ela, como a faba de Tolosa, a 6 ; a amarela para potaxe, a 5 ; a faba mandelín, tamén, para potaxe, a 6 ; e a negrita, de orixe cubana, axeitada para guisos, a 6 . En todos os postos convidouse os asistentes á festa, ao mediodía, á degustación de fabas cociñadas e condimentadas de diversas maneiras.
Por outra banda a celebración non se limita dun xeito exclusivo á exaltación e comercialización da faba, pois á marxe do espazo feiral, no claustro do mosteiro instálanse postos con outros produtos para a venda, tales como pezas artesás de madeira e cestería de Lourenzá, encaixes de Camariñas, cerámicas de Pontevedra e de Barcelos (Portugal), utensilios de ferreiros de Riotorto, porcelana de Betanzos, artesanía en tea de Ferrol, pastelería de Mondoñedo...
En suma, este concello da Mariña lucense honra a faba cunha atraente festa máis aló dos ámbitos estritamente feirais. Por iso, todos os anos se pronuncia un pregón para loar o produto; animan a vila pasacalles de diversas charangas e grupos de gaiteiros; ofrécese un festival infantil con touro mecánico e inchables; hai boas actuacións musicais e, desde hai algúns anos, convócase un concurso fotográfico e organízase unha mostra de cerámica.
