Dous meus sonetos a Concepción Arenal

SONETO HOMENAJE A CONCEPCIÓN ARENAL

Mujer sublime, justa y heroína,
ferviente corazón de mujer santa,
tu ingénita bondad fue tanta y tanta
que, aún siendo ser mortal, fuiste divina.

Y al evocar tu obra peregrina,
sobrecogida de emoción, te canta
mi lira con los versos que levanta
el inflamado amor que la domina.

Cristiana impar. Santa visitadora
de los presos; ardiente defensora
de los pobres, la paz y la justicia:

Rinda tributo eterno a tu memoria,
arrodillada de emoción, la Historia,
¡Hija inmortal de mi inmortal Galicia!

Barbantiño (Ourense), 1954
(Publicado nos meus libros "Poemas Galegos. Inquietudes, Hallazgos y otros Poemas", Viveiro, 1976 e "Guardad mi voz", Follas Novas, 2014)

SONETO-HOMENAXE A CONCEPCIÓN ARENAL
(Tradución ó galego por min do escrito en castelán en
Barbantiño (Ourense, 1.954))


Muller sublime, xusta e heroína,
fervente corazón de muller santa,
túa bondade esencial foi tanta e tanta,
que, aínda sendo mortal, fuches divina.

E, ó lembrar a túa obra peregrina,
é inmensa a súa emoción coa que te canta
a miña lira que pra ti levanta
un amor inflamado que a domina.

Cristiá impar. Santa visitadora
dos presos, grande ardente defensora
dos pobres, e da paz, e da xustiza.

Rinda tributo eterno á túa memoria,
axionllada de emoción, a Historia,
filla inmortal da nosa nai Galiza.

Os Tilos, 29/ Setembro/2.013
(Publicado no libro "Loanzas sentidas e outros poemas", Follas Novas, 2018)