Que nos di a sociedade actual?

Cada persoa fai unha lectura distinta, según ás súas circunstancias persoais.

Para os que tivemos a sorte de que a vida nos regalara moitos anos, a veces cóstanos caro asimilar o que vemos e o que oímos porque…
TANTO CAMBIO E TAN BRUSCO: SORPRÉNDENOS:

A infancia de moitos dos que peiteamos canas, transcurriu no que hoxe chamaríamos: “terceiro mundo”
Pero…
FOMOS FELICES, SAÍMOS ADIANTE E SEMPRE SOUBEMOS COMPORTARNOS.

Porque:
-NOS FOGARES HABÍA CALOR HUMANO:
-Arredor da lareira nas longas noites de inverno reuníase a familia para conversar e quentar as canelas aínda que saíran murnas.
-Arredor da lareira reuníanse os veciños para compartir amistade e compañía.
-Na parrugueira os nenos, no colo dos avós, recibían atención e moito cariño mentres escoitaban: oracións, cantigas, historias e contos.

-NOS FOGARES HABÍA PRINCIPIOS:
-Cada membro da familia ocupaba o seu lugar: os anciáns tiñan moito peso na familia e respectábanse moito, moito.
-Practicábase a caridade cristiá cos máis desfavorecidos e cando viña un pobre pedir “casa cuberta”, deixábase dormir na casa.
-Tódolos nenos recibíamos formación relixiosa nos fogares e máis na igrexa.
-Os matrimonios eran todos canónicos: ninguén pensaba en compartir a súa vida en parella sen antes poñer os papeis en regra e pasar pola vicaría.
Aínda así tamén había fillos de pai descoñecido…
-Era unha vida moi austera; pero deu lugar a unha sociedade adulta: madura, traballadora e formal.

Hoxe en día:

-OS NOSOS NENOS gozan de tódolos servizos ós que nós non tivemos acceso; pero BOTAN EN FALTA TEMPO DOS SEUS PROXENITORES, PRINCIPOS QUE RIXAN A SÚAS VIDAS, ESTABILIDADE NAS FAMILIAS E OUTROS VALORES…

-NAS AULAS hai abundancia de todo pero…algo falla.
Penso que o fallo vén da casa que non educa como é debido.

-TEMOS LIBERDADE DE EXPRESIÓN; pero a veces era mellor que estiveramos caladiños porque a ignorancia é moi atrevida.

-O AMANCEBAMENTO está á orde do día.
A inestabilidade está servida.
O cambio de parella, tamén.

E AS CRIATURIÑAS NACEN, VIVEN E MEDRAN NESTAS CIRCUNSTANCIAS E APRENDEN ESTAS ESCOLAS…
¿En que acabará todo esto?
Podémolo intuír; pero quen o sabe non o di.

CERTO QUE AÍNDA CONSERVAMOS A ESPERANZA porque queda un resto de persoas que fan todo canto poden por conservar a vida de familia como Deus manda:
-Estas familias son conscientes de que a situación é complicada.
-Estas familias saben moi ben que son o fermento encargado de renovar a faz da terra.
-Estas familias son as encargadasde dar estabilidade á sociedade.
-Estas familias mantéñense firmes porque saben que son o sal e a luz da terra.

Tamén pasou así co resto de Israel e, a pesar e todo, o Amor foise espallando polo mundo adiante porque: O AMOR NUNCA PASA, O AMOR PERMANECE, O AMOR É ETERNO.

As persoas de boa vontade confiamos “nese resto”•.
Confiamos no futuro porque sabemos que 2020 nos ofrece 366 oportunidades para facelo mellor que o ano anterior.

“366 OPORTUNIDADES”
Este será o título do seguinte artigo.

Moitas grazas por terme na súa consideración nesta ocasión e por ser consciente da situación pola que atravesamos.
Malo será…
¡Moito ánimo!