Cambiar de rumbo

Os medios de comunicación social dannos queixas tódolos días e a tódalas horas:
-Queixas a nivel institucional.
-Queixas a nivel de comunidades.
-Queixas de empresarios.
-Queixas de obreiros.
-Quexas a nivel individual
-Queixas xustificadas.
-Queixas inxustificadas.
-Queixas…

Xeralmente cando nos queixamos é porque nos parece que algo vai mal.

Certamente hai moitas cousas que van mal.
Pero:
-Unha institución di que ten a culpa a outra.
-Unha comunidade bótalle a culpa á do lado.
-Os empresarios achacan os fallos ós traballadores.
-Os obreiros queixanse dos empresarios.
-Cando vai mal a convivencia matrimonial; o culpable sempre é o outro ou a outra.

Hai queixas que son xustificadas a todas luces.
Outras veces queixámonos de vicio ou porque non temos outra cousa que facer.
Cando hai problemas ninguén está cómodo e a todos nos gustaría estar.
E dicimos –e con moita razón- que o país vai mal: baixa a economía, aumenta o paro, hai máis inseguridade que nunca...

¿QUEN TEN A CULPA DESTA INCOMODIDADE XERALIZADA?
-¿Os gobernantes?
Si.
-¿As comunidades?
Si.
-¿Os empresarios?
Si.
-¿Os obreiros?
Si.
-¿Os esposos?
Si.
Conclusión:
A culpa témola todos. Uns máis e outros menos, pero todos.
Xa di o Evanxeo:
-“O xusto peca sete veces ó día”
“O que estea libre de pecado que tire a primeira pedra”.

Daquela…
-¿Que temos que facer?
CAMBIAR DE RUMBO
-¿Cómo podemos cambiar de rumbo?
A min paréceme que o mellor sería empezar polo cambio persoal:
-DESPRENDÉNDONOS DA NOSA SOBERBIA –que a temos- porque a veces queremos ser máis que os outros, a veces pisamos os dereitos dos outros…

-DESPRENDÉNDONOS DA NOSA ENVEXA –que tamén a temos- e conformarnos co que temos e co que somos e –sobre todo- alegrándonos do ben alleo igual que se fora propio.

-AUMENTANDO A NOSA RESPONSABILIDADE sexa cal sexa o posto que ocupemos na sociedade.

-MELLORANDO A NOSA HONRADEZ sendo tan respetuosos cos bens alleos como nos gusta que sexan cos nosos.

-CRITICANDO MENOS E ACTUANDO MÁIS porque é moi doado ve-los defectos alleos e non mover un dedo por correxir os propios.

-OCUPANDO CON DIGNIDADE O POSTO QUE TEMOS ASIGNADO: os problemos non sempre están fóra de nós; moitas veces están no noso interior.

-DEIXÁNDONOS GUIAR POLO ESPÍRITO que o temos moi abandoado porque o noso EGO xóganos malas pasadas.

Podemos concluir dicindo que temos mal educado o noso ego; por eso temos que cambiar de rumbo.
Pero aínda así: temos fe no futuro.

Eso si: teremos que tomar medidas.
“TOMAR MEDIDAS”
Este será o título do seguinte artigo.

Moitas grazas por terme na súa consideración nesta ocasión e se –involuntariamente- o/a molestei; pídolle perdón.
¡Qué teña un bo día!