Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

Falar galego en Galicia

viernes, 13 de septiembre de 2019
Falar galego en Galicia Levo vinte anos vivindo fóra de Galicia e sempre falo aos meus fillos en galego (de xeito parecido comezan moitas terapias de grupo no cine americano e este texto, se cadra, tamén o é). Sei que hai máis coma min e non me parece estraño. Pero tamén moitos menos. Meu pai faláballes sempre na nosa lingua e chamáballe a atención que os nenos o entenderán e o traduciran ou, mesmo, que quixeran ver a miúdo na tele o Xabarín Club. Para eles era “o avó”, mentres que o de Castelá é “el abuelo”. Malia todo isto, chamoume a atención que, hai uns días, nas redes, a raíz dunha entrevista a Luis Tosar en La Voz de Galicia, se destacase como algo excepcional o feito de que este grandísimo actor tamén lle fale aos seus pequenos en galego vivindo en Madrid. Na miña inxenuidade, sorprendeume que os internautas louvasen algo que debería ser o normal. Quero dicir que, nunha época na que o plurilingüismo é un valor en alza (mesmo, por suposto, a aprendizaxe de linguas foráneas) o natural teria que ser que, posuindo máis dun idioma na casa, este se ensinase tamén aos nenos prioritariamente. Nesta liña de pensamento tan lóxica, a entrevista a Luis Tosar revela, xa que logo, que, ademais de ser un gran actor, é tamén unha persoa sensata, que se rixe por isto que a un parécelle de sentido común.

Por desgraza, a mira experiencia dime que a cousa non é tan doada. Hai anos pregunteille a un pequeno en Compostela por que non falaba galego e contestoume dicindo que xa o falaba na escola. A resposta producíume arrepío tendo en conta a situación do galego no ensino. Moitos dos comentarios dos internautas á entrevista de Tosar confirmáronme agora estos medos. Tamén outra nova lida neses mesmos días na prensa dixital. A historia dun neno coruñés que se laia no seu vídeo blog de que á xente lle resulte estraño que, vivindo en Galicia, se comunique sempre en galego. Como o mesmo neno di, non deixa de ser rechamante que, aínda hoxe exista ese desprezo e esa vergoña pola lingua propia. Como comenta algún internauta, non é difícil comprobar, en calquera parque das vilas ou cidades galegas, como os pais falan só en castelán aos pequenos, se cadra, sen decatarse de que o castelán está, mesmo na Galicia, por todas partes e que a lingua que precisa dun reforzo cada vez maior e máis urxente é o galego. Artai, este neno da Coruña, denuncia a hipocresía que ve ao seu redor: “Coñezo a moitos nenos e nenas que teñen pais profesores e políticos e din que defenden o galego e logo aos seus fillos fálanlles en castellano”.

Todo isto lembroume un poema de Bertolt Brecht (sempre Brecht) titulado “1940” e que fai referencia ao momento da súa vida no que vivía en Copenhague, despois de percorrer media Europa fuxindo, desde o ano 33 que deixara a Alemaña. Agora os nazis estaban a piques de invadir Dinamarca e tocáballes partir de novo. Nel di que o seu fillo pequeno lle pregunta se, nese mundo en descomposición, ten que estudar matemáticas, francés ou historia. A el gustaríalle dicir que non, que para que, pero remata o poema cunha mensaxe esperanzadora pregándolle que si, que estude matemáticas, francés ou historia, se cadra, intúe un como modesto lector, porque iso fará o mundo máis habitable. Cando a xente me di que ensinar galego aos meus fillos non serve para nada e que é unha perda de tempo, eu respondo como Brecht, que si, que aprendan inglés, alemán ou o que lles pete, pero que tamén aprendan galego porque tamén é, xunto co castelán, o seu idioma materno. Como dixo estes días na rede o poeta Xesús Rábade Paredes e que se podería aplicar á lingua como un dos nosos “afectos” máis prezados: “Hai quen pensa que naceu xa aprendido. Será na vida, seguro, un descastado, un egoísta que non medrou por dentro e que se encosca sobre as súas células. Vexetal necrosado. Un seixo contra o mundo. Túzaro e fosco, fuxirá sempre das mans que acariñan, alfares que modelan os afectos, ese colchón da sociabilidade”.
Paz González, Mario
Paz González, Mario


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


PUBLICIDAD
ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICACIONES