Alfonso: buscando unha verba

Busco unha verba que mova conciencias, que rache medos, que constrúa soños, que forxe fraternidade.

Preciso unha verba que me rete e me aloumiñe, que me sane e me obrigue a loitar de novo.

Necesito unha verba que se faga carne e me impulse ao amor invencible da fraternidade.

Onde estará esta verba?

Teño libros e non a leo. Paseo pola rúa e non me cruzo coa súa mirada. Falo e comparto cafés de soños pero nada hai entre escumas efémeras.

Vou camiño da Cha (quizais no San Alberte...) e atopo folgos telúricos en Penas de Rodas, versos fronte a casa de Hortas, soños ceibes en Vilalba e unha foliada en Pardiñas. Atopo, tamén, unha man aberta, perennemente aberta que se dá en emoción. É Alfonso e é Alfonso a verba total que buscaba:

Alfonso

Colo de soños.
Man de esperanzas.
Xestor de porvir.
Poeta de utopías.
Lume de fraternidade.
"Semente de vencer"
Verba espreguizada
Amor.
Solidaridade.
Galiza.
Cha.
Ser.
Vivir.
Loitar.
Convivir.

Todo é Alfonso e é Alfonso a verba total! Porque en Alfonso todo foi posible, todo é posible e nada será imposible.

Alfonso, verba total que nos impulsa a vida...