Nadal 2018
González, Dolores - jueves, 27 de diciembre de 2018
Durme, meu ruliño, durme
non te quero oir chorar,
pecha ese lindos luceiros,
meu moletiño de pan.
Túa nai está moi cansa,
deitada, moi perto está.
Cala, Jesusiño, coida,
non a vaias espertar.
Durme, meu meniño, durme
que eu anainote no colo
embruiado de recendos,
fresco pel e lindos ollos.
Non teñas medo meu neno
que a noite non é escura
no medio de nubes dondas,
pandeiro de branca lúa.
Meu rei, durme docemente,
non espertes a mamá,
papá vai buscar sustento,
logo bule, está a chegar.
Como estás ben caladiño
heiche aloumiñar os pes
cunha morea de bicos,
sorriso quente o que tes.
Meu mociño, durme, durme,
arroladas de luar,
o chan cheiño de neve,
cova, bafo, amor, cantar.
(Dolores González asina os seus traballos literarios como CHAMADOIRA DO CASAL)
González, Dolores
Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los
autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora
