Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

A tartaruga de 'papaíto' nas San Lucas

martes, 16 de octubre de 2018
O periódico “JUSTICIA” que por aqueles anos se editaba en Mondoñedo, no número do 14 de outubro de 1922, publicaba unha información do seu correspondente en Foz, o mestre don Ramón Salgado Toimil que, textualmente, dí: “Allá por mediados de septiembre, hizo su aparición en aguas del Cantábrico una extraña y desmesurada tortuga que atrajo la atención de la colonia bañista, entonces aquí existente. De extraordinario tamaño, y durísima concha, que trajo adherido un mundo de percebes, fue considerada por todos como un hermoso ejemplar, capaz de competir con los mayores de las islas Mascareñas, que gozan fama de alcanzar hasta un metro de largo.

Ante el insólito y sorprendente hallazgo, montaron las lenguas en dichos y comentarios, más o menos fantásticos, respecto al peregrino arribo del reptil a costas tan distantes de las preferidas por sus legítimas exigencias.

Pero sobre todos los pareceres, prevaleció el del industrial Jesús Cageao, quien dice y asegura que el singular carey ha llegado a nuestro litoral para lucir sus carnes y su envoltura ósea, en las fiestas y ferias de San Froilán y las San Lucas; y como en el inteligente y activísimo industrial de Foz, el pensamiento es acción, allá se fue a Lugo con su flamante barraca donde, según cuentan, hase ganado sus buenas pesetas; y ahí lo tendrán vds. en as San Lucas, con su famoso bicho”.

Precisamente esta viaxe á cidade episcopal sería a derradeira para a tartaruga.

No noso libro “Miscelánea focense” contamos como Jesús Cageao, a quen os focegos chamábamos “Papaíto”, agarimoso apelativo que lle aplicaban os netos, que se fixo extensivo a toda a veciñanza, levaba como voceiro do espectáculo a Montero de Mondoñedo, o pai do tan popular “Mago Merlín” que, á porta da barraca reclamaba a atención do publico con estas verbas: “¡Lo nunca visto, señoras y señores!”.”¡Pasen y contemplen este mónstruo marino capturado en lejanos mares..!”.

A tartaruga necesitaba de cada tempo renovar a auga, sempre salgada, do seu hábitat. Polas San Lucas houbo que facer a operación e Suso, o fillo de “Papaíto”, saíu no coche cara á beiramar para proveerse do imprescindible elemento mariño. Pero contábase entón que o aposto focego facíalle as beiras no campo da festa a goapa moza de Fanoi e, desexando voltar de contado para xunto dela, antes de chegar ao mar, cargou do líquido elemento no río Masma, feito que remataría coa vida do animal…

É boa verdade que “hai amores que matan” pero, a pesares da evidencia, nunca deixará de habelos. Xa o dixo Ramón de Campoamor: “el amor es siempre triste; pero triste y todo, es lo mejor que existe…”.

Desexamos a sanluqueiras e sanluqueiros unhas xornadas de inesquecibles lembranzas… e que o amor lles sexa propicio.

(Suso Fernández é Cronista oficial e Fillo Predilecto de Foz)
Fernández, Suso
Fernández, Suso


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


PUBLICIDAD
ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICACIONES