Crego de Xestoso denuncia ao goberno, en especial, a Feijoo e Consellería de Sanidade

A. Morte do SEXAGENARIO no PAC da ESTRADA SEN ASISTENCIA MÉDICA, pon unha vez máis os recortes sanitarios sobre a mesa e o papel dun Goberno alleo ao sufrimento das persoas.
Como sacerdote, o meu deber é denunciar a actuación dos que exercen o poder e se declarán cristiáns.
A miña exposición basearase no Catecismo da Igrexa Católica.

ARTIGO 5
O QUINTO MANDAMIENTO

«Non matarás» (Ex 20, 13).

?A vida humana ha de ser tida como sagrada, porque desde o seu inicio é froito da acción creadora de Deus e permanece sempre nunha especial relación co Creador, o seu único fin.

O respecto da vida humana

O quinto mandamiento condena como gravemente pecaminoso o homicidio directo e voluntario. O que mata e os que cooperan voluntariamente con el cometen un pecado que clama vinganza ao ceo (cf Gn 4, 10).

O quinto mandamiento prohibe facer algo con intención de provocar indirectamente a morte dunha persoa. A lei moral prohibe expoñer a alguén sen razón grave a un risco mortal, así como negar a asistencia a unha persoa en perigo.

A aceptación por parte da sociedade de situacións(neste caso RECORTES SANITARIOS) que provocan mortes sen esforzarse por remedialas é unha escandalosa inxustiza e unha falta grave. Os traficantes cuxas prácticas usurarias e mercantiles(AQUI FALAMOS DAS MULTINACIONAIS FARMACEUTICAS) provocan e a morte dos seus irmáns os homes, cometen indirectamente un homicidio. Este élles imputable (cf Am 8, 4-10).

O homicidio involuntario non é moralmente imputable. Pero non se está libre de falta grave cando, sen razóns proporcionadas, obrouse de maneira que se seguiu a morte, ata sen intención de causala.

É grave cando é causado por quen, por natureza ou por función, están obrigados a ensinar e educar a outros. Jesús, en efecto, repróchao a escríbalos e fariseos: compáraos a lobos disfrazados con pel de cordeiro.

Así se fan culpables quen instituyen leis ou estruturas sociais que levan á degradación dos costumes e á corrupción da vida relixiosa, ou a ?condicións sociais que, voluntaria ou involuntariamente, fan ardua e prácticamente imposible unha conduta cristiá conforme aos mandamientos do Sumo legislador? (Pío XII, Mensaxe radiofónico, 1 xuño 1941). O mesmo ha de dicirse dos empresarios que impoñen procedementos que incitan á fraude, (cf Ef 6, 4; Col 3, 21), ou dos que, manipulando a opinión pública, desvíana dos valores morais.

O que usa os poderes de que dispón en condicións que arrastren a facer o mal faise culpable e responsable do mal que directa ou indirectamente favoreceu.

O respecto da saúde

A vida e a saúde física son bens preciosos confiados por Deus. Debemos coidar deles racionalmente tendo en conta as necesidades dos demais e o ben común.

O coidado da saúde dos cidadáns require a axuda da sociedade para lograr as condicións de existencia que permiten crecer e chegar á madurez: alimento e vestido, vivenda, coidados da saúde, ensino básico, emprego e asistencia social.