Poucas parroquias, nin sequera as máis remotas e despobladas, renuncian a honrar asupatrón. MOMAN (Xermade) e LABRADA (Guitiriz) con apenas centenar de habitantes, polo empeño dun grupo de veciños, que este mes de Agosto, repitenla proeza. Aos VECIÑOS DÁ TERRACHA tamén lles gustan a sesión vermú e as verbenas, con citas en parroquias e barrios. «É ou momento de xuntarse coa familia, agora que cada vez queda menos xente nas aldeas dan algo de vida», comenta un veciño de MOMAN.
PERDER TEMPO E DIÑEIRO..
Pero non sempre aparece xente disposta a perder tempo e diñeiro (desprazamentos) en recaudar os fondos necesarios para sacar adiante unhas festas. Veciños que dedicaron todos os fins de semana do último ano, , a organizar San Antón (e A Virxe das Dores en Labrada e San Mamed en Moman,que chegará en agosto). «A xente portouse moi ben connosco, en moitas casas danche preto de cen euros e hainas de máis de 300, e tamén hai algún negocio que non chega a 50; e vos anunciantes [empresas de todo tipo] tamén colaboran», agradecen. O tempo tamén colabora. «As festas son ou máis, dávos miña xeración nin as tocabamos, pero hoxe en día, non verán, as discotecas que quedan pechan. As orquestras evolucionaron e ofrecen ou que demanda a xente nova, un repertorio máis actual e moito espectáculo. Todo iso encareceu ou cach?», constata un integrante da comisión de festas. «Cada vez hai máis requisitos legais e isto vai ter que cambiar, con profesionais que ou organicen todo [...]; a responsabilidade é grande. E cada vez hai menos xente e menos casas ás que pedir, e ou que menos ten é ou que máis esforzo fai co donativo», sinala.
O poder das orquestas
Parides de Noia, Panorama, Combo Dominicano e A Fórmula son catro dos nomes que calquera comisión querería incorporar ao seu cartel. «Teñen escenarios de 30 ou 32 metros e moven moito ,explica representante de Espectáculos, «Hai moita competencia», admite. Outros prefiren menos espectáculo e máis bailoteo, e se decantan por Gran Casino, Poceiro, Panamá ou Trébol. Nun terceiro peldaño sitúanse os grupos (sen instrumentos de vento metal), como A Bamba, Hiroshima ou Alcázar, «que ás veces animan a festa mellor que as grandes», opina .
Si algo non pode faltar nunhas patronales é a banda, para o pasacalles ou a procesión, un gasto engadido, pero que a xente agradece, sobre todo a de máis idade. «Os maiores son os que máis pagan e os mozos os que máis gozan», resume un veciño.
Máis seguidores, máis requisitos e menos voluntarios para as comisións
As verbenas populares viven un dos mellores momentos da súa historia recente, polo menos en canto a seguidores. Os mozos enchen os campos e apuran a festa ata a madrugada e o fenómeno fan, antes reservado a artistas e bandas, crece entre as orquestas de máis caché. O bum dos festejos coincide cun endurecimiento da normativa, con cada vez máis requisitos e máis gastos, cun efecto disuasorio á hora de crear unha comisión. Todo vai a máis neste singular universo, salvo os voluntarios para implicarse activamente na organización.
