Competencias para a accesibilidade: sentido común

Tiven un profesor de psicoloxía que decía en case todas as aulas que temos cinco sentidos máis o sentido común que é o menos común dos sentidos. Andando a vida, teño que darlle a razón xa que semella que escasea en todos os ámbitos, incluíndo aquelas obviedades que farían a vida máis doada á maioría absoluta dos mortais. Estoume a referir á accesibilidade universal, que non é nin máis nin menos que construír un mundo á altura de todas as persoas. Isto parece sinxelo; en troques, vendo a realidade dámonos conta de que o obvio aínda precisa de ser un contido educativo para ser aceptado socialmente.

Hai un ano fun de viaxe e pedín unha habitación adaptada. Cal foi a miña sorpresa cando vexo que o asento da ducha está xusto debaixo da billa. Para colmo dos colmos a billa era monomando co que á mínima oscilación da espalda pechaba a billa. Obviamente, o problema non era o monomando que é o recomendado para persoas co dificultades de movilidad. O problema era a mente iluminada que decidíu poñer o asento debaixo da billa e de espaldas á mesma. Aquelo máis que unha ducha adaptada parecía unha ducha para acróbatas...

Pero, tamén, existen pobos e cidades inaccesibles, rampas que máis que axudar incitan case ao suicidio, negocios que optan deliberadamente polo inaccesible e mesmo institucións públicas que non tiveron en conta a accesibilidade en teatros recentemente reformados.

Por todo isto, convén seguir recuncando no obvio, seguir dicindo que os que saímos á rúa o pasado mes de decembro non o fixemos por nós, senón pola totalidade da poboación, polos nosos compatriotas e polos devanceiros que virán. Fixémolo porque sabemos que un mundo accesible é un mundo inclusivo e un mundo inclusivo é aquel que acolle a todas as persoas en colo agarimoso para procurarlles futuro e benestar. Procuremos entón que o menos común dos sentidos se extenda como un sentido común que nos leve a facer unha sociedade libre, accesible e acolledora para todo aquel que nela queira vivir. Como diría José Afonso, sexa benvido quen veña por ben.