Á beira do Camiño: Marxinados

Á BEIRA DO CAMIÑO
Xesús Mato

Marxinados
Outra vez. Tamén á hora de repartir e compartir os bens da comunidade (os presupostos xerais do Estado) froito dos nosos impostos que deberían ser moito máis xustos para ser solidarios. Lembren as cifras. Como era previsible, Ourense e Lugo, as provincias máis pobres de Galiza, son, de novo, as menos favorecidas. Seguen as descaradas discriminacións.

Estamos afeitos a estas inxustizas. Non acostumados nin resignados. Máis ben, ao contrario. Moito máis decepcionados cós de Vigo e A Coruña. Parece ser que ourensáns e lucenses, a pesar de tantas promesas, non figuramos nos plans tan hipócrita e falsamente vendidos. ¿Onde o plan do Re/equilibrio!?, ¿a igualdade de oportunidades!?, ¿a xustiza distributiva!?

As inversións no rural (maioría nas dúas provincias) non se ven por ningures. Nin no agro, nin nas infraestruturas, nin nos servizos. (Só o milagre das diversas rotas rurais do Camiño de Santiago atallaron algo a desfeita) Os labregos e os seus fillos con estudos teñen que se marchar para fóra se queren fuxir da fame e a soidade. Seguir emigrando, de novo. Para iso si que son dabondo as dúas autovías diante a falla da xa vergoñenta promesa do AVE.

Os presupostos non foron aprobados “por unanimidade” pero si amañados, interesados e mesmo compensadores de favores, débedas e outras trécolas electorais. Máis/menos, tamén coma sempre. Estas discriminacións teñen que acabar. Tamén no pobo galego no que seguen a medrar perigosamente os ricos/epulóns e a se multiplicar os pobres lázaros mendigos que sobreviven coas migallas que caen das mesas abondosas dos privilexiados.