Opinión en Galicia
Santiago e Xoan Paulo
Núñez, Pablo - viernes, 30 de marzo de 2018
Fontes,
fontiñas do meu corazón,
na fonte te vin,
na fonte do amor.
Augas, auguiñas,
augas do Grande Santiago,
claras e limpiñas
para o meu ser máis amado.
Nas túas augas
descansei do camiño,
nas túas fontes
atopei agarimo.
Limpas e claras,
sagradas,
fermosas e amargas,
amadas.
Sagrado Santiago,
o máis grande
capitán dos soldados,
ollade!
Cristián e apóstolo,
o bravo capitán,
heroe dos tolos,
heroe e irmán.
Xesús, noso Señor,
partiu en ducia o corazón,
noso Salvador,
partiu en mil o seu amor.
E ti, Santiago,
estabas lonxe, alí,
velaches ao meigo,
viviches o seu vivir.
Carreiros na herba
falando coas súas verbas,
camiño de pedra
trouxeches daquelas terras.
E agora soan as campás,
soan con ledicia,
cantan co ledo compás,
soan dende Galicia.
Galicia ten un tesouro.
Nin alén do mar,
nin Roma co seu ouro,
se poden comparar.
A túa aperta é nosa,
nosa e de ninguén máis,
galegas e galegos, vosa!
Vosa sempre, e non xamais.
Cadaleito de pedra,
corazón de ouro,
pedra desta canteira,
Santiago Matamouros.
Historia viva e galega,
historia da humanidade,
qué fixemos por ela?
Honra e lealdade.
Descansa, noso Galego,
galego universal,
repousa no teu enterro,
de Roma virán rezar.
Carol de xeonllos,
fala baixo, baixiño,
pecha os ollos,
os ollos dun Santo, os olliños.
Xuntos, xuntiños,
os dous, parella de santos,
todos os vimos,
todos os lembramos.
E agora xuntos
co noso Señor,
no lar dos xustos,
morada de amor.
Festa de xullo,
troula no verán,
e ti, Carol?
Cando a terás?
Galicia non esquece,
a galega sabe amar,
o galego non esquece,
xamais esquecerá.
Núñez, Pablo
Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los
autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora
