Opinión en Galicia

Buscador


autor opinión

Editorial

Ver todos los editoriales »

Archivo

O enterro da Sardiña na cidade de Lugo (5)

miércoles, 21 de marzo de 2018
2. O Enterro da Sardiña nos anos 1986-1987
No mes de Xaneiro do ano 1986 constituíuse dun xeito oficial na casa do Concello a xestora da «Confraría do Enterro da Sardiña». Estaba formada por Alejandro, en representación do Círculo das Artes; Manolo Granxeiro, Juan Méndez, Sevilla, Luís «el gordo», Antonio Penedo, Jorge Rivera, Gerardo Pardo de Vera, Francisco Rivera e José Barreiro.

A confraría está rexida por cinco principios básicos: apertura a todos os grupos sociais; ser un bo lucense; posuír sentido do humor; ser afeccionado á música e ao canto; e consolar ao triste.

Denantes do día do enterro realizáronse varios ensaios no Círculo das Artes 18 coa finalidade de que cada confrade soubese o rol que tiña que desempeñar o día propio da celebración do ritual. Este ano houbo dúas modificacións con respecto ao ano anterior.

Unha afectaba ao percorrido do Enterro, que ía ser máis curto, transcorrendo pola Alameda, Conde Pallares, Cruz, Praza da Soidade, Teniente Coronel Teijeiro, Armaña, Dr. Castro, Cantón e templete da Praza de España. «El recorrido, que se iniciará, como en la anterior ocasión, a la altura del Círculo de las Artes, será más corto, discurriendo por las calles típicas, las del viejo Lugo».

A outra modificación estaba ligada á incorporación da carroza fúnebre.» El «Estandarte Insignia abría la marcha con otros curiosos estandartes; después, las filas de confrades, el «Gran Espetón», la carroza funeraria, los incensarios, la sardina, como «Gran Escarpinante», los marineros, don Carnal, doña Cuaresma, el coro de plañideras, las autoridades, la banda, el coro y todo el público que seguía tras de la procesión». Con respecto ás melodías non hai variacións, agás os ferretes que «O Gran Espetón» recita desde o templete da música, e que fan alusión á cidade e aos seus rexidores. Terán unha boa carga de crítica e burla, dirixida preferentemente á corporación municipal, máis sempre nos límites da elegancia e da corrección. Polo que respecta ao «Canto Patético», as melodías que se recitan na Praza do Campo e da Soidade, e a música dos choróns da zarzuela «Los Gavilanes» vai ser a mesma.

2.1. Ferretes do Enterro da Sardiña do ano 1986
Nas estrofas ou salmodias que «O Gran Espetón» menciona desde a Praza de España, faise mención á política sen mínimos pactos coa oposición, que poida garantizar, algunha realización práctica para a cidade. De aí que o estribillo cantado por toda a «Confraría do Enterro» sexa o reflexo da actual situación de deficiencia do noso concello. O enterro da Sardiña na cidade de Lugo (5)

Inclito pueblo de Lugo
cachondo y sentimental.
pueblo que hoy se aglutina
para enterrar la sardina
y dar fin al Carnaval.

Como quien somos, cumplimos,
que cumplimos es notorio;
ya estamos en el templete
para lanzar el ferrete
contra nuestro Consistorio

Estribillo:
POR CULPA DA OPOSICIÓN
E DO ALCALDE QUIROGA
É O NOSO AYUNTAMIENTO
PIOR CA CASA DA TROYA (1)

Le dijimos hace un año
al concejo municipal:
haber si sois capaces
de hacer pronto las paces
para bien del personal. (1). Estribillo.

También se les rogaba
que no hicieran más el oso;
que gobierno y oposición
zanjaran toda cuestión
en un abrazo amistoso. (1).

Pero al hacer caso omiso
a nuestros buenos consejos
a Lugo hacen la puñeta,
sólo van por la peseta
este «fato» de pendejos. (1).

Y ante tanta felonía
y la falta de consenso,
a nadie ya causa asombro
que vaya manga por hombro
todo en el Ayuntamiento. (1).

Sabido es que el alcalde
en tarde de Abril aciaga
del brazo de Mosteirín,
se fue a Portomarín
e ingresó en la «Alquitara». (1).

Con ello quiso Vicente
agradar al señor Fraga
buen quemador de aguardiente,
a quien conoce la gente
por el Rey de la queimada. (1).

Entre lo de la «Alquitara»
y la falta de comprensión,
va transcurriendo el mandato
sin hacer nada sensato
en bien de la población. (1).

¡Es la guerra: Más madera!
En el seno de Alianza
estalló la gran movida:
fue la lista sumergida
la que originó la danza. (1).

Para lavar el Partido
hizo Carro una gestora
que preparó la colada;
se lo dijeron a Fraga
y a Rita la Cantadora. (1).

Tiene que lidiar Quiroga
además de la oposición
un IVA que su partido
como valor añadido
le metió como aguijón. (1).

En Madrid sobre un sofá
Felipe y Manolo Fraga
repusieron el Tenorio,
hizo la Brígida, Gregorio:
don Gregorio Peces Barba.(1)

En cambio en nuestra ciudad
no fue posible el injerto;
no se encontró la resina,
tampoco la Celestina
que se los llevara al huerto. (1)

Se celebra el Corpus Christi
con gran fausto y esplendor,
Quiroga en nombre del pueblo
hará la Ofrenda en gallego
delante del Altar Mayor. (1)

Vistieron con nueva gala
a la Guardia Municipal
el día de la Infraoctava.
La gente se preguntaba
si todo el año es Carnaval. (1)

Parecía la guardia mora
de la era Franciscana:
con capa, lanza y morrión,
iban en la procesión
como guardia pretoriana. (1)

Le seguía la mesnada
con negras batas de cola;
con sus bastones de mando,
y con los ojos en blanco
pensando en la comilona. (1)

Pronto se irán al carajo
los satélites y el Astro;
por lo que, el próximo año,
este singular rebaño
irá en busca de otro pasto. (1)

A todos como consuelo
les darán un chupa chup
para que sigan chupando;
para que de vez en cuando
vayan a tomar... por Moscú. (1)

Sufrido pueblo lucense.
Aquí acaba el repertorio.
En verdad os prometemos
que el próximo año estaremos
aquí frente al Consistorio. (1)

Tras de la tarde, la noche;
tras de la noche, la aurora;
con la luna por testigo
gritad todos conmigo
¡Viva la Madre Superiora!

O enterro da Sardiña na cidade de Lugo (5)
O Enterro da Sardiña do ano 1987 correu a cargo a nivel organizativo da «Muy noble confraría da Parranda», que contou como no ano anterior co patrocinio do Concello e a colaboración do Círculo das Artes. Polo que respecta a comitiva da procesión, ao seu percorrido, e ao recitado das salmodias houbo a mesma planificación que nos anos anteriores. Únicamente a novidade recaeu sempre nos «ferretes» que «O Gran Espetón» pronunciaba e segue pronunciando todos os anos desde o templete da música e que varían con respecto aos anos anteriores, xa que son un medio indispensable para realizar unha crítica burlona, sarcástica e satírica, mais dentro duns límites, as institucións estatais, autonómicas e locais, sendo estas últimas sobre as que máis se incide.
Blanco Prado, José Manuel
Blanco Prado, José Manuel


Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora


PUBLICIDAD
ACTUALIDAD GALICIADIGITAL
Blog de GaliciaDigital
PUBLICACIONES