Escola Poética Chantadesa

Ler poesía, escribir poesía, ser poeta son actos de rebeldía. Porque de tódalas fontes nos choven doutrinas, imposicións, dogmas inquebrantables. Cáseque a única defensa que nos resta é a palabra.

Por fortuna, a voz dos poetas non é silenciable. A arañeira virtual, versos lanzados ó aire entretecidos polos fíos invisibles dun dvd na rúa, a sensibilidade de proxectos editoriais que se erguen contra vento e marea, recitais en locais nocturnos baixo o palio dunha bola de cristal, cabarés policromáticos e multiformes, un feixe de folios que alguén prende por casualidade dun caixón. Ainda que con esforzo e tesón, sendo incómodos unha e outra vez, hai múltiples plataformas para os vates contemporáneos. Que ninguén se desanime. Como non se desanimou o historiador, escritor e poeta chantadés Xosé Lois García que na pasada primavera ofreceunos un riguroso, detallado e en algúns casos xeneroso estudio sobre a poesía das terras de Chantada dende o século XII ate os nosos días.

Resalta Xosé Lois García o amplo paréntese de seiscentos anos que pasaron as terras chantadesas sen que se recollera poesía escrita.

Dende o trovador Xohán de Requeixo a Avelino Gómez Ledo. No libro de García inclúense un total de 23 poetas, dos cales soio dúas son mulleres, Ana María Gamallo e Raquel Figueiras. Tamén fai referencia os dous grupos familiares ou de parentesco tal e o caso dos Eyré – Xulio Eyré Lamas, Pablo Rubén Eyré e Xosé Manuel Eiré e tamén a saga dos Costa, Xavier Costa Clavell e os seus fillos Xosé María e Antonio Costa Gómez.

Un dos requisitos para tomar parte nesta publicación e a de ter un libro publicado e de cada autor foron escollidos cinco poemas por parte de Xosé Lois García de aqueles finados; o resto deulles preferencia os autores para a súa escolla. No libro, o autor recolle un pequeño historial de cada poeta así como un detallado análisis da súa obra, exceptuando o do propio Xosé Lois García. Eu brevemente suliñar que Xosé Lois e unha persoa cunha enorme curiosidade intelectual, poeta sincero e elegante e sen dúbida un dos escritores máis prolíficos de Galicia.

Eu quixera felicitar a Xosé Lois García, pola edición deste libro, pois se non fora pola súa teima posiblemente nunca se reunirían nun volumen os autores e parte das obras da escola poética chantadesa que considero importante e que forma parte da identidade e patrimonio dun pobo que sempre foi cuna de escritores, pintores, escultores e artistas e que non é doado topar noutros pobos do país. Xa para rematar suliñar que cada un de nós engada a súa minúscula faisca de luz, apertura para sentir e para ler, estar e deixar vivir, escribir. Con maiúsculas. E non querer máis. Nin consignas, nin censuras, nin modas, nin comercio. Non ter prezo nin desprezo. Eu desexo para nós o principio insubmiso do pracer da creación e da lectura, que flúa todo, que todo se permita e disfrute, anque sexa nunha lingua que sofre unha continua asfixia.