A rula da política

Nos portos mariñeiros teñen un moi orixinal sistema de venda de pesca, que leva funcionando moitísimos anos, quizais séculos, e permite o contacto directo do pescador e do comprador, a través do especialista que efectúa a rula.

Trátase dunha subhasta ó revés. Porque as subhastas habituais empezan fixando un precio de partida, e os interesados na poxa ofrecen cantidades máis altas ata que queda un só ofrecendo, que é a quen se lle adxudica o lote que se subhasta.

A rula é precisamente o contrario. O rulador canta un precio e, desde ahí, vai baixando cantidades imperceptibles, céntimos se acaso, ata que algún dos presentes berra “meu!”, e quédalle adxudicado o lote.

Estes días, en Galicia estanse a celebrar moitas rulas para ver quen se queda co lote. O poxador, normalmente, é parte interesada e empeza por proclamar que quere o ouro e o mouro, sen que ninguén pretenda a súa participación.

Van baixando as cantidades, as áreas de poder, os cometidos, as dedicacións exclusivas, as concelleirías remuneradas... ata que alguén di polo baixiño “meu” e establécese unha coalición. PSOE e BNG, esta rula fana en negociacións privadas, sen luz e moito menos taquígrafos. É a rula da política.

Mira que teñen paciencia os votantes!. Porque se cada quen vota pola súa forza política segundo as crenzas e o leal saber e entender, ¿cómo poden xustificarse logo xuntanzas de enemigos aparentemente irreconciliables?.

A rula non ten acepción de persoas. O que acepte a maior cantidade, é o propietario do peixe, con arreglo á principal norma de que “Quen chifre, capador”.

Así e todo, se é triste para o pescador someter o seu esforzo á prosaica tasación da rula, tamén é penoso que a honrada e responsable función de votar se vexa logo envolta na rula da política, puro comercio sobre os nosos ideais.