Testemuñas da Memoria
Campión dun deporte minoritario
Maldito tempo! O tempo pasa e todo cambia. E iso que sendo neno nunca pensabas que aquela etapa tería fin; que as rúas de Baños de Molgas, que as airas de Baños de Molgas e que os amigos e veciños de Baños de Molgas non cambiarían nunca, estarían sempre alí. Mais axiña o tempo che di que nin rabo de peixe, que diso nada. E non queda outra que emigrar. Uns e outros. Ó emigrar perdes pouco a pouco o contacto coa xente.
Tivo que haber unha revolución, chamémoslle informática, para que eses contactos, tamén pouco a pouco, empezaran a aboiar de novo. E volveu ser o maldito e bendito feisbuq o que me descubrise que temos todo un camión molgués polas terras vascas. E eu sen decatarme! Alguén publicou unha foto e uns comentarios dun tal Alberto Ferreiro. Anda carallo, o fillo do Legión!, exclamei ó momento. E mira ti o que fai, a que se dedica! O que fai o pobre rapaz é ser campión dun deporte que, pobriño tamén, moi pouquiños coñecen (algo moi semellante á reportaxe que fixera sobre Julián Sorga, que está metido no culturismo): o squash. O que? O squash. E iso que é? Algo así coma o tenis, pero contra unha parede, ou coma o frontón pero con outras raquetas e outras pelotas. Ah, vale, vaia trapallada! Si, aquí, fóra do fútbol, o demais
unha quimera, toda unha trapallada.
Furguei un chisquiño por aquí e por alá e, claro, só que fose por iso do minoritarismo xa creo que merece unha liñas, un recoñecemento a eses esforzos que, mirade vós por onde, case ninguén lle vai recoñecer. Así é que non houbo outra que poñerse en contacto con el. Foi fácil: solicitude amizade feisbuquiana ó canto e, normal, como somos veciños, é dicir, molgueses, axiña contestou. Afirmativamente, claro. Faltaría máis!
Tamén moi rapidamente me mandou un extenso currículo sobre a súa vida e as súas actividades. Fíxome moita graza o primeiro parágrafo cando me escribe que é fillo de José Ferreiro e Dolores Iglesias, coma se eu non coñecese ben ós seus pais. O Legión e a Lolita! Aí é nada! O pai do Legión era curmán da miña nai e veciños case de porta con porta, ou veciños de aira, que no seu caso así se pode dicir. E coa familia da Lolita, ufff, non fun veces con eles para o monte. Principalmente seu tío Canea!
A ver, levo catro parágrafos falando de Alberto Ferreiro coma se fose de Baños de Molgas. Creo que el mesmo recoñecerá que é
aínda que non o sexa. Porque este campión de squash naceu realmente na localidade suíza de Basilea o 2 de xullo de 1975 (41 anos), aínda que, creo, ós seis anos xa se viñeron para Éibar, no País Vasco, onde seguen. Non obstante, como a maioría dos emigrantes, volven ó seu lugar de nacemento (no caso del, o dos pais) cada dous por tres, é dicir, tan axiña como poden. Logo, para máis aquel, casou coa neta dun molgués. Ou sexa, que as raíces seguen furgando pola vila termal.
Alberto Ferreiro Iglesias é campión vasco dun deporte minoritario, pero, ai logo!, empezar empezou no fútbol. Pasou por varios equipos e varias categorías do fútbol rexional guipuscoano. E non foi ata os 27 anos cando se lle deu polo squash, a nivel afeccionado. Meteuse no Benedikta Squash Club de Sestao para facer un curso de iniciación. Pero o seguinte curso xa largou para Tarragona para que o adestrase o propio seleccionador nacional de squash, Tino Casas. Foi a partir de aí cando se desenvolveu a súa evolución, que, por certo, foi meteórica. Empezou a ganar trofeos e torneos a darlle cun sacho.
No 2007, con varios xogadores de Éibar, creou unha Comisión de Squash dentro do Club Deportivo Éibar e hoxe en día ostenta a presidencia desa Comisión. Un ano máis tarde, a directiva da federación vasca dimitiu en bloque. Alberto, sen andar con días santos ou sen torcer o rego, recolleu o testemuña e asumiu o cargo de director deportivo.
Fóra dos despachos segue gozando dese fermoso deporte, do que din que é un dos máis rápidos e extenuantes que existen, tanto que as propias compañías aseguradoras o catalogan como deporte de alto risco. (Ai, neniño, ten conta!) A base de traballo, de tesón e dun forte espírito de competitividade, aí están os seus campionatos absolutos de Euskadi nos anos 2014 e 2016, e os seus subcampionatos no 2010, 2012 e 2013. Todo un crack!
