Galicia
jueves, 27 de julio de 2017
Desexei terte espazosa, nostálxica.
Quíxen buscar no tremor
aquilo que foi meu.
Ás veces, polas noites,
ao andar extasiado /arroubado logro verte.
Logro cheirar o mar, os bosques,
ese musgo calado que conmove,
esa aldea de néboa na casa de pedra.
E a miña sombra flotante nunha igrexa.
Ás veces subeste ao meu soño
Ás veces, a túa beleza trae congoxa.
Pero sei que eres miña, docísima,
no desvelo do aire/ar e do desterro.
Traducción del poema de Carlos Penelas por Ramón Suárez 'O Muxo'.
Penelas, Carlos
Las opiniones expresadas en este documento son de exclusiva responsabilidad de los
autores y no reflejan, necesariamente, los puntos de vista de la empresa editora
