Asteleiros focegos

Desque o home, ó desprazarse por terra firme, topouse con ríos e mares, pensou na forma de atravesalos. A intelixencia levouno a utilizar troncos de árbores e pieis de animais cheas de aire, capaces de axudarlle a superar o atranco.

Desde estes recursos primixenios aos grandes buques que, equipados coas mais avanzadas tecnoloxías, percorren tódolos mares, a evolución da construcción e o equipamento naval, foron parellos ó progreso da humanidade. As ansias de descubrir e colonizar novas terras; os posibles dos espacios mariños para os enfrontamentos bélicos; as ventaxes que para o tansporte de persoas e mercadurías significa cruzar os ecéanos; o que para os pobos representan os recursos naturais, como a pesca … fixeron que ó longo da historia fose tan importante a dedicación das xentes da beiramar ós oficios relacionados con ela ; entre os que se atopan os asteleiros ou “carpinteiros de ribeira”.

Para nós, as mais vellas noticias refírense ó século XV no que o Licenciado Molina, coengo da catedral de Mondoñedo , publica a “Descripción del Reino de Galicia” (1550) e dí : “en Foz se construyen gentiles navíos y de mucho porte”. O historiador López Ferreiro en “Galicia en el último tercio del S. XV”: “para el sostenimiento de la marina gallega había en Galicia varios astilleros”, e cita a Foz en primeiro lugar. Nos tempos modernos, o primeiro ubicouse na Espiñeira; alí se construiron os cargueiros “Electra do Masma”,”Avelino” e o “Espiñeira”.

En 1916 instálase na “Fonte” Juan Mª Néciga. A mediados do s.XX eran 5 os asteleiros funcionando.

En 1989 botouse neste o que entón era o pesqueiro de madeira mais grande do mundo, para a frota de Orio-Guipúzcoa.

Outros nomes da nosa historia asteleira : Xosé Lestegás, irmáns Beltrán, Graciano, Santiago da Puebla, David del Riego.Fraga.

Esta é, extractada ó máximo, a extensa e brillante páxina asteleira de Foz, da que só nos queda a nostalxia…