Pena e vergoña

Como sacerdote da Terra Chá, sinto pena e vergoña do cardeal Rouco, por desacreditar ao Papa Francisco ante os seminaristas de Murcia. "Notábaselle un evidente menosprezo ao Papa", dice un 'escandalizado' seminarista

Rouco puxo verde ao Papa Francisco, dicindo que non se interesa pola educación e contrapoñéndoo a Xoán Paulo II, que foi ou gran evanxelizador, que "evangelizó más que los doce apóstolos juntos".

Desde o día 17, o díxomedíxome do universo eclesiástico de Murcia é o seguinte: "Rouco puxo a parir ao Papa Francisco diante dous seminaristas". Refírome á charla informal que Rouco Varela sostivo ou mércores pola noite no comedor do seminario de San Fulgencio de Murcia, tras a calebración das Vésperas. Na cea, uns 70 seminaristas do seminario diocesano e do Redemptoris Mater dos Neocatecumenales, asi como os seus respectivos formadores.

"Rouco parecía sentirse a gusto e con ganas de rajar. Tanto é así que nos tivo alí, contando as súas 'batallitas' ata as doce dá noite. E algunhas, como as referidas ao Papa Francisco, un pouco subidas de ton", conta uns dous presentes na céa-coloquio.

Mentres algúns seminaristas preguntábanse como era posible que "un cardeal puediese estar a dicir estas cousas contra ou Papa reinante", Rouco Varela insistía en declarar publicamente o seu nulo afecto por Francisco. "Notábaselle un evidente menosprezo ao Papa, por non ser un bo teólogo e pola súa falta de capacidade evanxelizadora. E para apoiar a súa tese acudía, unha e outra vez, á comparación con San Xoán Paulo II e con Bieito XVI", explica outro presente na charla.

Quizais, por respecto de todo un señor cardeal dá Igrexa, ou por medo a eventuais represalias, porque todo ou mundo sabe que o ex vicepapa español segue tendo moito poder. Hai moitos bispos que lle deben a mitra. "Cando un cardeal, que promete defender ao Papa ata a efusión do seu sangue se fose necesario, se atreve a poñelo a parir ante os futuros curas en formación e algúns demasiado novos para poder filtrar vos seus 'ataques', creo que o deber dos formadores é saír en defensa do Papa e tentar matizar ou pararlle os pés ao mismísimo cardeal".

Que un cardeal diga estas cousas do Papa, escandaliza. Pero que o diga ante mozos en formación e, por tanto, influenciables ante a púrpura, escandaliza aínda máis a calquera persoa co máis mínimo sentido moral. Máis aínda, atreveríame a dicir que é un pecado".

Algúns curas e seminaristas apuntan non só á gravidade do feito en si, senón tamén ao contexto no que se produciu. E é que ou cardeal Rouco está a asistir na UCAM de Murcia a un Congreso de Mariología, onde outro dous invitados-estrela é ou cardeal Müller, prefecto de Doutrina dá Fe.

"Os 'resistentes' únense, queren crear escola e paséanse polos seus feudos españois: Müller e Rouco, en Murcia e, hai pouco, o cardeal Sarah, en Córdoba. Dios vos cría...", utilizan mesmo aos seminaristas en formación, para "sementar a súa cizaña".

O Papa coñece aos seus 'opositores' con nomes e apelidos. E sabe que continuarán poñendo paus na roda dá súa revolución tranquila. Seríalle moi fácil descabezarlos. Pero non o fará. Quere que tamén eles o acompañen no cambio. Aínda que iso lle custe tempo e dores de cabeza. Sabe que só poderá cambiar a Igrexa con prudencia e lentitude, porque un terzo dos bispos do mundo rema na súa contra. Francisco seguirá sendo un Papa sinodal (camiñando con todos), pero consciente de que ten que tirar do carro. Porque a dereita segue presa das súas inercias. De feito, a pesar de non saír completamente derrotados, os conservadores fruncen ou ceño e falan de Sínodo con sabor agridoce e ata de Sínodo convertido en sapo que se tiveron que tragar. "Ti és Pedro, e sobre esta pedra edificarei a miña Igrexa, e as portas do inferno non prevalecerán contra ela" (Mt. 16,18).