Hecatombe

Estamos en campaña electoral, aínda que por agora non se note demasiado. A anterior, en tempo coma este, estaba en plena efervescencia, animada pola guerra de Iraq e o desastre do Prestige, que facía que as manifestacións interesadas cambiasen o seu itinerario e fixesen parada na rúa de San Marcos, onde o PP ten sede.

Nesta, cada quen anda marcando espazos, como propiedade que os demáis deben respectar, buscando acomodo para o futuro. As maquinarias electorais móvense, reclutando elementos novos, novas caras, tentando variar para que nada cambie.

E na esfera local, pretendendo facer esquecer. Uns, o desgaste interno. Outros, o que ocorre en Santiago, tentando marcar diferencias na presencia igualitaria dun bipartito onde tanto monta monta tanto. O previsible resultado é pura incógnita.

Xente que sabe desto, ten dito que o resultado das próximas municipais pode ser unha hecatombe. Se hecatombe, na cultura grecorromana, era o sacrificio de cen animais, a saber diante de que deus lles vai corresponder o sacrificio, quen vai oficiar a ceremonia, e de onde van proceder os cen sacrificados.