Benvida aos poetas de Xistral

Un ano máis, benvidos e benvidas, bardos de Lugo, nesta sala capitular e neste día de venias a todos os persoeiros da nosa cultura, cos picheis cheos do mellor viño e cos covos fondos, ás costas, portadores de palabras enguetadas coma gambitos de ilusións, substantivando adxectivos, adverbializando verbos e os anzois dos relacionantes coma pantoques curvos de grafías, picando sensibilidades, ofertando tafaradas de incenso en pulsións de fumes elásticos e celmuras ao viño novo co resolio das palabras, señoras de alemparte, manifestándose na bóla de cristal dos nosos vates cando o estro fala sotelando como saramagos tristes ou como ledicias alporizadas, unhas veces a golfaróns nos rechuvazos de nós mesmos e outras como avelaíñas nos sorbeirais da regalía.

Un ano máis, aquí, neste sempre lizquente dezasete de maio, cando Manuel María vía a . . .”todalas carpazas/ co lilailo da súa flor” e a primavera “unha nube de verdor”, neste tempo, digo, lizquente, xuntámonos para degraer os seus versos mendiños unhas veces e alporizados e acendidos cando os demiurgos da alma universal e única non tiñan en conta a nosa lingua, o noso espírito, o noso sentimento, o noso relanzo na fala . . .que en definitiva son as choivas dos nosos adentros que fecundan a terra coma gotas do noso sangue.

Grazas a todos e a todas, fecundadores e fecundadoras do noso.
Benvidos e benvidas!

(Texto lido por Xosé Otero Canto o día das nosas letras, na sala de plenos do Concello de Lugo.)