Campaña “catalana”

Se repasamos o que está a acontecer na campaña electoral catalana poden sorprendernos bastantes “episodios”; pero teño o atrevemento de seleccionar dous polo que poden ter de paradigmáticos dada a súa potencialidade antiexemplarizante: a rúbrica ante notario do candidato A. Mas, e a publicidade “preservativa” de Iniciativa per Catalunya els Verds.

O candidato Mas de CIU dá fe pública do que xa de sobra é público porque por el mesmo e os seus así o publican. ¿Demasiado público, non si? ¿Ou non teñen suficiente fe no que eles non cren? Reafírmanse na súa fe, ante fedatario público (iso dicían que era un notario) do que todos -¡tamén eles!- “malician” que non cumprirán.

Mala lección: falar barato tamén se pode facer ante notario, total ¡non pasa nada!

Soamente un pensamento: e se resulta –como vai resultar- que o PP de Catalunya sobe como vai subir (admitimos poxa), van precisar deles; por tanto ¿non sería mellor volver ante o notario e retirar o documento, acta, xuramento, testamento..., ou “papeliño”?. Porque esto é outra cara da moeda ¿qué pensou, matinou, dixo... o Sr. Notario? ¿Onde arquivou o “documento”, con que número de protocolo? E se resultara, como resultará, que non se cumpre o fedatariamento ¿ante quen imos reclamar?

Por outra banda, os de I.C.V imprimen e reparten condóns nos que indican ¡cal debe ser a súa utilización concreta! É dicir, teledirixen actividades sexuais concretas con “partenaires” de dereitas. O que non din (o espacio non lles dá para máis) é se debe ser un acto amoroso ou forzado. Se fora o primeiro (amoroso) nada que dicir, pois “as partes” atopan “ese punto de compenetración”, e non semellan que eso sea malo. Pero se falamos do segundo suposto (forzado), esa conducta está tipificada como violación. Polo tanto –falando moi en serio- é unha clara incitación á violencia en xeral e tamén de xénero.

Segunda mala lección: Incitar á violencia sae “gratis”, sempre que sexa na pugna política.

Menos mal que hai outras leccións máis positivas.