O meu presente infindo…

Cincuenta sonetos
este libro fían
e a palabra vían
en soños concretos.

Tanto no mencer
coma no solpor
a saudade é cor
e déixase ver.

Fiando palabras
vaise tapizando
a luz núa cando
a teu ollar abras.

Con sinxelo xeito
polo poemario
o soneto vario
vai saíndo a eito.

Comunicación
dunha poesía
que teima e porfía
contando a canción.

Soneto: diamante
labrado a cotío
co seu rechouchío,
lira delirante.

Coma unha andoriña,
sempre igual o niño,
voa caladiño
na palabra miña.

E trainos mensaxes
dunha lonxanía
onde renacía
paixón das paisaxes.

¡Na lingua galega
este libro enteiro
soña co cimeiro
primor da súa sega!