Nova viñoteca en Lugo

Ven de estrearse en Lugo unha nova “viñoteca”, e alí acudimos en familia para comprobar se é do noso gosto.

Parte dos que imos piden Veigadares, que non o hai en moitos sitios, e gostan del como un dos mellores albariños. Non pode ser, respóstannos, porque só o vendemos por botella, non por vaso.

Se viñoteca é concepto parello a biblioteca, sentímonos como se nunha casa dos libros pedimos consultar o tomo X do Espasa e nos respostan que temos que coller tódolos tomos, porque esa é norma da casa.

O resto pedimos “un mencía dos de Lugo”, porque queremos facer patria. Tampouco pode ser porque -dinnos- traballan con pequenos colleiteiros e rotan os viños, servindo cada día un diferente.

De novo sentímonos como se nunha Biblioteca pedimos ler “A bisneta lercha”, a última obra de Paco Martín, e nos din que non pode ser, que os libros de narrativa préstanos de forma rotativa e hoxe tócalle a unha de Darío Xohán Cabana, mañán de Carlos Reigosa, logo de Agustín Fernández Paz.... e as de Paco, a ver se lles toca despois de San Froilán.

En fin... Que un, bebedor moderado de viño do país á antiga usanza, toma a mal estes métodos novos de marear ó persoal e por agora vai seguir indo ós establecementos habituais onde xa saben o que un quere e non lle toman o pelo que xa non ten.