Lembranzas dunha vida (76)

As tratantas na Praza de Betanzos
Nesta vila, había tres días de mercado: martes, xoves e domingos, e dous días de feira ao mes, o primeiro e o dezaseis. Isto no século pasado. Os labregos poñíamos as mercadorías que nos sobraban (e, ás veces, as que non sobraban) a vender nas rúas principais. Habían unhas mulleres que se dedicaban a comprar. Despois, vendían. Elas miraban de ganar algo. Algunhas veces, ganaban máis que os que traballaban. Outras veces, perdían. Non se poñían ricas. Miraban de axudar á economía da casa. Facían os traballos e máis aportaban algo. Era xente espabilada.

Tamén viñan tratantas da Coruña, con carros de cabalos. Poñíanos nas beiras das rúas. Recordo velos enriba da feira do gando, onde está hoxe o cuartel da garda civil e Correos. Alí, o carro e o cabalo con cestas. Ían comprar á praza. Cando tiñan comprado unha porción de paxetas de froita, descargaban nas cestas que traían elas; pagábanas e aínda volvían comprar máis.Tamén viñan de Lugo. Estas levaban as mercadorías en coche. As de Ferrol, no tren. Esta era unha maneira de vivir de moita xente.

Antes, a froita era moi boa. Non había que sulfatala. Pois non había as pestes e a contaminación que hai hoxe. Agora, a froita ven doutras partes de España. Toda moi bonita. A froita de Galicia podrece no medio da herba, sendo de primeira calidade. Se os nosos antepasados viran o que se perde, non o crerían.

As tratantas eran unhas mulleres moi listas. Coñecían moi ben as cousas que compraban. Un saúdo para todas elas.